Scorron di troppo ingiuriosi a i danni; Gentilhuomo Fiorentino, Joanni Miltoni Londinensł. Juveni patria, virtutibus eximio, VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet: Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperditæ sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda ; et jure ea percallet ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat: Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem com. movent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustato rocem laudatoribus adimunt: Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos coelestium sphærarını sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium natura per quos Dei magnitudo describitur, magistra philosophia legenti ; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrent : Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, neo hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert CaroLUS Datus, Patricius Florentinus, Tanto bomini servus, tantæ virtutis amator. MM ELEGIARUM LIBER ELEG. I. AD CAROLUM DEODATUM. 1627. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabelle Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit, occidua Devæ Cestrensis ab ora Vergivium prono qua petit amne salum. Multum, crede, juvat terras aluisse remotas Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Debet, at unde brevi reddere jussa velit. Meque, nec invitum, patria dulcis habet. Nec dudum vetiti me laris angit amor: Quam male Phæbicolis convenit ille locus! Nec duri libet usque minas perferre Magistri, Cæteraque ingenio non subeunda meo. Et vacuum curis otia grata sequi, Lætus et exilii conditione fruor. agro; Neve foret victo laus tibi prima, Maro. Tempora nam licet hic placidis dare libera Musia, Et totum rapiunt me, mea vita, libri. Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri, Et vocat ad plausus garrula scena suos. Eou catus auditur senior, seu prodigus hæres, Seu procus, aut posita casside miles adest, Sive decennali fæcundus lite patronus Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amato Sive cruentatum furiosa Tragedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat; Interdum et lacrymis dulcis amator inest; Gaudia, et abrupto flendus amore cadit; Seu ferus e tenebris iterat Styga criminis ultor, Conscia funereo pectora torre movens : Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Aut luit incestos aula Creontis avos. Irrita nec nobis tempora veris eunt. Atque suburbani nobilis umbra loci. Virgineos videas præteriisse choros. Quæ possit senium vel reparare Jovis ! Atque faces, quotquot volvit uterque polus; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant Quæque fluit puro nectare tincta via ; Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, Aurea quæ fallax retia tendit Amor; Pellacesque genas, ad quas hyacinthina sordet Purpura, et ipse tui foris, Adoni, rubor! Cedite landatæ toties Heroides olim, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem: Cedite Achæmeniæ turrita fronte puellæ, Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon; Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus : Ner Pompeianas Tarpeža Musa columnas Jactet, et Ausonüs plena theatra stolis. Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera sat tibi sit fæmina posse sequi. Tuque urbs Dardaniis, Londinum, structa colonis, Turrigerum late conspicier.da caput, Tu nimium felix intra tua monia claudis Quicquid formosi pendulus orbis habet. Non tibi tot cælo scintillant astra sereno, Endymionew turba ministra deæ, Quot tibi, conspicuæ formaque auroque, puellæ Per medias radiant turba videnda vias. Creditur huc geminis venisse invecta columbis Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles, Huic Paphon, et roseam posthabitura Cypron. Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci, Mônia quam subito linquere fausta paro; Atria, divini Molyos usus ope. Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. Paucaque in alternos verba coacta modos. ELEG. II. ANNO ÆTATIS 17. (Written during Milton's first stay at Cambridge.) IN OBITUM PRÆCONIS ACADEMICI CANTABRIGIENSIS. 1626. Te, qui conspicuus baculo fulgente solebas Palladium toties ore ciere gregem, Mors rapit, officio nec favet ipsa suo; Eub quibus accipimus delituisse joven. |