I have printed them in my catalogue of the Clare manuscripts and also in the Proceedings of the Cambridge Antiquarian Society (Vol. X). In the latter place I was guilty of a false statement. In advocating the probability (which I still feel) that the verses are by Walter Map, I urged that the manuscript was a Worcester book, and that Map having held the benefice of Westbury on Trym which belonged to Worcester, it was natural that he should write verses for the Worcester monks. But I have since realized that the Westbury of which Map was parson was not Westbury on Trym, but Westbury on Severn, in Gloucestershire. This supposed link, therefore, disappears. There remains, however, the question, which is of some little literary importance, whether we can find another person so likely as Map to have written these verses, and to have been called Golias in that part of England at the end of the twelfth century. After the researches of Hauréau it is, no doubt, dangerous to assign Goliardic poems to Map: yet here, I think, is a little piece of evidence, though not unequivocal, which deserves to be taken into account by students of that corner of literature.

In libro magistri Gauteri Mahap de Nugis Curialium 7a, col. 1. Distinccio prima. Assimulacio Curie regis ad in

fernum. Capitulum primum.

In tempore sum et de tempore loquor, ait Augustinus, et adiecit : Aug. Conf. 5 nescio quid sit tempus. Ego simili possum admiracione dicere xi. 25. quod in curia sum, et de curia loquor, et nescio, Deus scit, quid 2 Cor. 12. 2. sit curia. Scio tamen quod curia non est tempus; temporalis quidem est, mutabilis et uaria, localis et erratica, nunquam in Job 14. 2. eodem statu permanens. In recessu meo totam agnosco, in reditu 10 nichil aut modicum inuenio quod dereliquerim; extraneam uideo factus alienus. Eadem est curia, sed mutata sunt membra. Si descripsero curiam ut Porphirius diffinit genus, forte non menciar, ut dicam eam multitudinem quodammodo se habentem Porph. ad unum principium. Multitudo certe sumus infinita, uni soli Isagoge 2. 15 placere contendens: et hodie sumus una multitudo, cras erimus alia; curia vero non mutatur, eadem semper est. Centimanus Hor. Od. ii. gigas est, qui totus mutilatus totus est idem, et centimanus ydra multorum capitum, qui labores Herculis cassat et contempnit, inuictissimi manum atlete non sentit, et Antheo felicior matrem 20 habet terram, pontum, et aera: non allidetur ad pectus Herculis, Hymn for totus ei uires multiplicat orbis. Cum ille summus Hercules Matins of voluerit, fiat uoluntas (eius). Si quod Boecius de fortuna the Virgin. veraciter asserit de curia dixerimus, recte quidem et hoc, ut sola Cons. Phil. II. pr. i. sit mobilitate stabilis. Solis illis curia placet qui graciam eius 25 consecuntur. Nam et ipsa gracias dat: non enim amabiles aut Jac. 4. 6. merentes amari diligit, sed indignos uita gracia sua donat. Hec

22 (eius)] a blot in the MS.

17. 14.

the Hours of

i. 166.

7a, col. 2. est enim gracia que sine | racione uenit, que sine merito considet, Virg. Georg. que causis occultis adest ignobilis. Mistica uannus Domini iudicio vero, iusta ventilacione sibi segregat a zizania frumentum : hec non minori sollicitudine sibi separat a frumento zizaniam : quod illa prudenter eligit hec inprudenter eicit, et e conuerso, 5 sicut et in quampluribus. Tot nos hortatur aculeis dominatrix curie cupiditas quod pre sollicitudine risus eliminatur. Qui ridet ridetur; qui sedet in tristicia sapere videtur. Unde et iudices nostri gaudia puniunt, retribuuntque mesticiam, cum ex bona consciencia boni iuste gaudeant, ex mala mali merito mesti sint; 10 unde tristes ypocrite, leti semper deicole. Iudex qui dicit bonum malum et malum bonum equaliter satis secundum se modestus est molestis (et molestus modestis), et eciam fit causa continue leticie bonis inhabitacio spiritus sancti, causa mesticie malis inflacio squalidi serpentis, qui dum oberrat pectus praua pensantis, 15 allia sibi nociua compilat, que comedendo delectant, comesta fetent. Hec allia nobis in curia potissimum ille propinat qui Job 18. 10. nobis inuidit ab inicio. Cui eius delectat decipula displicet Domini disciplina.

Isa. 5. 20.

Quid autem est quod a pristina forma viribus et virtute facti 20 sumus degeneres, cetera queque viuencia nullatenus a prima deuiant donorum gracia? Creatus est Adam statura gigas et robore, factus est et angelicus mente donec subuersus est; vita cuius, licet ab eterna facta sit temporalis, et ab integra mutilata, multo longeuitatis est leuata solacio. Perdurauit et in posteros illa 25 diu morum uirium virtutum et uite felicitas; sed circa tempora Ps. 89. 10. prophete Domini Dauid, eam ipse descripsit annorum octoginta que fuerat octingenta uel amplius ante laborem et dolorem. Nos 6 in quampluribus] 13 the supplied words seem necessary. 18 Cui eius]

2 ignobilis] perh. ignobilibus. uannus] MS. manus. MS. inquam pluribus.

MS. cuius.

autem nunc septuaginta non duramus indempnes, | immo statim 76, col. 1. postquam inceperimus sapere, mori cogimur aut desipere. Terre, maris, et aëris animancia preter homines quelibet, ea qua creata sunt vita gaudent et virtutibus, quasi non deciderint a gracia 5 creatoris. Quid autem hoc est, nisi quod ipsa iussam tenent obedienciam, nos ipsam ab inicio spreuimus? Multo desolacius dolendum nobis est quod stantibus uniuersis soli demones et nos cecidimus, quod seductores nostros habemus socios, quod nostra nos in breuitatem virtutis et uite dampnauit iniquitas, et ex 10 imitacione primi pessimi (facti sumus).

Quis adinuenit metallorum decoctionem, alterius in alterum reduccionem? Quis durissima corpora flexit in liquorem? Quis marmoream soliditatem fusili plumbo secari docuit? Quis hyrci Plin. H. N. sanguinibus adamantem subici comperit? Quis silicem conflauit xxxvii. 59. 15 in vitrum? Certe non nos; non comprehendit huiusmodi septuaginta curriculum annorum. Sed qui septingentis aut octingentis vacare potuerunt sapiencie, prosperitate rerum et persone felices, abissum rimari phisis et in lucem profunda producere valuerunt. Hii post astra vitam animalium volatilium 20 et piscium distinxerunt, et naciones et federa, naturas herbarum et seminum. Hii centennium cornicibus, millennium posuere coruis, ceruis autem etatem incredibilem; credere tamen eis decet, presertim de feris que cum ipsis ante carnium esum imperterrite manebant, ut modo nobiscum canes, quorum nos 25 uita non fallit aut consuetudo. Multas nobis inuenciones reliquerunt in scriptis: plurime deuolute sunt ad nos parentatim a primis, et non est a nobis nostra pericia sed ab ipsis in nos pro nostra capacitate transfusa.

De curia nobis origo sermonis, et quo iam deuenit? Sic

10 either a supplement, such as is suggested, is needed, or et must be omitted. 22 Possibly coruis and ceruis should be transposed: cf. e.g. the verses on the Westminster mosaic pavement (Flete ed. Robinson, p. 113).