Page images
PDF
EPUB
[blocks in formation]

Ode.

Lungi dal Patrio lido

Spinse Zeusi industre ardente brama;
Ch' udio d' Helena il grido

Con aurea tromba rimbombar la fama,
E per poterla effigiare al paro

Dalle più belle Idee trasse il priù raro.

Cosi

Ape Ingegnosa

Trae con industria il suo liquor pregiato
Dal giglio e dalla rosa,

E quanti vaghi fiori ornano il prato;
Formano un dolce suon diverse Chorde,
Fan varie voci melodia concorde.

Di bella gloria amante

Milton dal Ciel natio per varie parti
Le peregrine piante

Volgesti a ricercar scienze, ed arti;
Del Gallo regnator vedesti i Regni,

E dell' Italia ancor gl' Eroi piu degni.

Fabro quasi divino

Sol virtù rintracciando il tuo pensiero
Vide in ogni confino

Chi di nobil valor calca il sentiero;
L'ottimo dal miglior dopo scegliea

Per fabbricar d'ogni virtul Idea.

Quanti nacquero in Flora

O in lei del parlar Tosco appreser l'arte,

La cui memoria onora

Il mondo fatta eterna in dotte carte,

Volesti ricercar per tuo tesoro,

E parlasti con lor nell' opre loro.

Nell' altera Babelle

Per te il parlar confuse Giove in vano,
Che per varie favelle

Di se stessa trofeo cadde su'l piano:

Ch' Ode oltr all Anglia il suo piu degno Idioma
Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma

60

50

40

I piu profondi arcani

Ch' occulta la natura e in cielo e in terra
Ch' a Ingegni sovrumani

Troppo avara tal hor gli chiude, e serra,
Chiaramente conosci, e giungi al fine
Della moral virtude al gran confine.

Non batta il Tempo l' ale,

Fermisi immoto, e in un ferminsi gl anni,
Che di virtù immortale

Scorron di troppo ingiuriosi a i danni;
Che s'opre degne di Poema o storia
Furon gia, l'hai presenti alla memoria.

Dammi tua dolce Cetra

Se vuoi ch' io dica del tuo dolce canto,

Ch' inalzandoti all' Etra

Di farti huomo celeste ottiene il vanto,
Il Tamigi il dirà che gl' è concesso
Per te suo cigno pareggiar Permesso.

Io che in riva del Arno

Tento spiegar tuo merto alto, e preclaro
So che fatico indarno,

E ad ammirar, non a lodarlo imparo;
Freno dunque la lingua, e ascolto il core

Che ti prende a lodar con lo stupore.

70

80

Del sig. Antonio Francini gentilhuomo Fiorentino.

JOANNI MILTONI

LONDINIENSI.

Juveni Patria, virtutibus eximio,

VIRO qui multa peregrinatione, studio cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet.

Polyglotto, in cujus ore linguæ jam deperdita sic reviviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda; Et jure ea percallet ut admirationes & plausus populorum ab propria sapientia excitatos, intelligat.

Illi, cujus animi dotes corporisque, sensus ad admirationem commovent, & per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed vastitate' vocem laudatoribus adimunt.

Cui in Memoria totus Orbis: In intellectu Sapientia: in voluntate ardor gloria: in ore Eloquentia: Harmonicos celestium Sphærarum sonitus Astronomia Duce audienti; Characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra Philosophia legenti; Antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages comite assidua autorum Lectione.

Exquirenti, restauranti, percurrenti.

At cur nitor in arduum?

Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, Reverentiæ & amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus Patricius Florentinus.

Tanto homini servus, tantæ virtutis amator.

1 vastitate] venustate 1673

ELEGIARUM

Liber Primus.

Elegia prima ad Carolum Diodatum.

TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,
Pertulit & voces nuntia charta tuas,
Pertulit occiduâ Devæ Cestrensis ab orâ
Vergivium prono quà petit amne salum.
Multùm crede juvat terras aluisse remotas
Pectus amans nostri, tamque fidele caput,
Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem
Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,
Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,
Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quàm male Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet usque minas perferre magistri
Cæteraque ingenio non subeunda meo.

Si sit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata sequi,

Non ego vel profugi nomen, sortemve recuso,
Lætus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tulisset
Ille Tomitano flebilis exul agro;

Non tunc Jonio quicquam cessisset Homero
Neve foret victo laus tibi prima Maro.

Tempora nam licet hîc placidis dare libera Musis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.

Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,
Et vocat ad plausus garrula scena suos.

10

20

Seu catus auditur senior, seu prodigus hæres,
Seu procus, aut positâ casside miles adest,
Sive decennali foecundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro,
Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti,
Et nasum rigidi fallit ubique Patris ;
Sæpe novos illic virgo mirata calores

Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum

Quassat, & effusis crinibus ora rotat,

Et dolet, & specto, juvat & spectasse dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror inest:

Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Conscia funereo pectora torre movens,

Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit incestos aula Creontis avos.

Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.

Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia sydera flammas
Virgineos videas præteriisse choros.

Ah quoties dignæ stupui miracula formæ
Quæ possit senium vel reparare Jovis ;
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus;
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulosque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor.
Pellacesque genas, ad quas hyacinthina sordet
Purpura, & ipse tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.

Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas
Jactet, & Ausoniis plena theatra stolis.

[blocks in formation]
« PreviousContinue »