Page images
PDF
EPUB

IV

AN TASMANT

Alan, eur pautr triouec'h vloaz, 'n em zilas didrouzik 'Bars en lïorz ar maner, p' edo 'n oll kousket mik; Daou zac'h a oa æt gantañ a gargas tenn gant frouez, Hag hen tapout en unan, ha kwit, da vont emez.

Dre ma kerze, gant e zac'h war e skoaz, daoubleget, War dour uc'hel ar baroz hanter-noz 'n eus skôet; Deilh ar gwez bras, gant ar spont 'n em lakas da grenañ, Ma teuas goad 'n e oazied pen-da-ben da yenañ :

LE FANTOME

Alain, garçon de dix-huit ans, se glissa sans bruit dans le jardin du manoir, quand tout le monde dormait profondément; il avait apporté deux sacs, qu'il remplit jusqu'aux bords de fruits; il en prend un, et se met en route pour sortir.

Comme il marchait avec son sac sur l'épaule, plié en deux, au haut clocher de la paroisse minuit a sonné ; les feuilles des grands arbres se sont mises à trembler d'épouvante, si bien que son sang s'est glacé d'un bout à l'autre de ses veines.

Rak e wele eun tasmant! eur pikol den e oa,

Eur ronfl du, krog en eil zac'h; ha, ken sioulik ha tra, 'Vont war e zeuliou; mechans, da viret d'añ ar boan

Da zont d'al lïorz endro 'vit her c'hlask e-unan.

Petra 'raje hon pautrig, nemet teurel e zam,

Ha redek endra c'halle ac'hane d'an daou lam?

Hogen an teuz ha teurel e zac'h ivez dioustu

Ha dilammout war e lerc'h prim, d'ar pevar lam-ru !

Trouz e dreid a dregarne d'e skouarn, stankoc'h-stankañ,
Ha c'houezaden e c'henou a zeue warnezañ ;
Setu ma peg en e vleo sach-sach, ken e chom krak
Gant dorn an tasmant heuzus eur guchennad distak.

Car il voyait un fantôme ! C'était un homme énorme, un géant noir, qui, saisissant le second sac, tout tranquillement allait à sa suite; sans doute, pour lui éviter la peine de revenir au jardin le chercher.

Qu'aurait fait notre garçon, sinon jeter son fardeau, et déguerpir en courant tant qu'il pouvait, au galop ? Mais l'apparition jette immédiatement son sac aussi et s'élance à sa suite, vite, au triple galop !

Le bruit de ses pas retentissait à son oreille, de plus en plus pressé, et le souffle de sa bouche venait sur lui; voilà qu'il le prend aux cheveux et tire, tire; crac ! à la main du fantôme horrible reste une mèche détachée.

E galon a dridas-tre d'ar paour-kæzik Alan
Pa zigouezas en e di, diflak ha dizalan.

An tasmant na gredas ket hen heuilh bete keit-se,
Hag hon denig 'n em guzas en kornig e wele.

Penaos en dije harzet da gomz eus an tasmant
En doa græt d'añ en noz-se kement a nec'hamant?

[graphic]

Le cœur battait fort, au pauvre petit Alain, quand il arriva chez lui, épuisé et hors d'haleine. Le fantôme n'osa pas le suivre jusque-là, et notre petit homme se cacha au fond du coin de son lit.

Comment eût-il pu s'empêcher de parler du fantôme

Ne lavare ket, avat, pesort oa-heñ 'c'h ober

Na pelec'h, pa dilamme warnañ 'n den du ken ter.

Koulskoude, 'oe galvet prest rag an autrou barner.

Te zo bet neizour, 'mezañ, en lïorz ar maner! Daou zac'h zo kavet eno, warne hano da dad,

A teus peurgarget a frouez, d'o c'has ganit, m'oar 'vad;

'Met pa eo savet al loar deuz a greiz eur goabren
Out bet spontet gant da skeud 'vont war ar voger wenn,
Gant eur c'houezaden avel ha gant trouz an hegleo,
Ha spern ar c'harz, stag outi eur guchennig da vleo.

qui lui avait donné en cette nuit tant d'angoisse? Mais il ne disait pas ce que lui-même était à faire, ni en quel lieu, quand l'homme noir s'élançait sur lui si impétueu

sement.

Pourtant il fut bientôt appelé devant monsieur le juge. Tu as été cette nuit, dit celui-ci, dans le jardin du manoir! On y a trouvé deux sacs qui portent le nom de ton père, et que tu as remplis entièrement de fruits, pour les emporter, j'en suis sûr ;

Seulement, comme la lune s'est levée du milieu d'un nuage, tu as été effrayé par ton ombre qui se mouvait sur le mur blanc, par un souffle de vent, par le bruit de l'écho, et par les épines de la haie où s'est attachée une touffe de tes cheveux.

« PreviousContinue »