Ambiguas voces, incertaque murmura spargit: Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Authoresque addit sceleris, nec garrula cæcis Insidiis loca structa silet; stupuere relatis Et pariter juvenes, pariter tremuere puellæ, Effoetique senes pariter; tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subito penetraverat omnem. Attamen interea populi miserescit ab alto Ethereus Pater, et crudelibus obstitit ausis Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres : At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit: Quintoque Novembris Nulla dies toto occurrit celebratior anno.
IN OBITUM PRÆSULIS ELIENSIS.
ADHUC madentes rore aqualebant genæ, Et sicca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant salis,
Quem nuper effudi pius,
Dum mosta charo justa persolvi rogo
Wintoniensis Præsulis.
Cum centilinguis Fama, proh! semper mali Cladisque vera nuntia, Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populosque Neptuno satos, Cessisse morti, et ferreis sororibus, Te, generis humani decus, Qui Rex sacrorum illa fuisti in insula Quæ nomen Anguillæ tenet. Tunc inquietum pectus ira protinus Ebulliebat fervida,
Tumulis potentem sæpe devovens deam :
Nec vota Naso in Ibida Concepit alto diriora pectore; Graiusque vates parcius
Turpem Lycambis execratus est dolum, Sponsamque Neobulen suam.
At ecce diras ipse dum fundo graves, Et imprecor neci necem, Audisse tales videor attonitus sonos Leni, sub aura, flamine: Cæcos furores pone, pone vitream Bilemque, et irritas minas :
Quid temere violas non nocenda numina, Subitoque ad iras percita?
Non est, ut arbitraris elusus miser,
Mors atra Noctis filia,
Erebove patre creta, sive Erinnye,
Vastove nata sub Chao:
Ast illa, cœlo missa stellato, Dei Messes ubique colligit; Animasque mole carnea reconditas In lucem et auras evocat;
Ut cum fugaces excitant Horæ diem, Themidos Jovisque filiæ;
Et sempiterni ducit ad vultus patris: At justa raptat impios
Sub regna furvi luctuosa Tartari, Sedesque subterraneas.
Hanc ut vocantem lætus audivi, cito
Fœdum reliqui carcerem,
Volatilesque faustus inter milites
Ad astra sublimis feror:
Vates ut olim raptus ad cœlum senex,
Auriga currus ignei.
Non me Boötis terruere lucidi
Sarraca tarda frigore, aut Formidolosi Scorpionis brachia, Non ensis, Orion, tuus.
Prætervolavi fulgidi solus globum, Longeque sub pedibus deam
Vidi triformem, dum coërcebat suos Frænis dracones aureis. Erraticorum siderum per ordines, Per lacteas vehor plagas,
Velocitatem sæpe miratus novam;
Donec nitentes ad fores
Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et Stratum smaragdis atrium. Sed hic tacebo; nam quis effari queat, Oriundus humano patre, Amoenitates illius loci? Mihi
Sat est in æternum frui.
HEU, quam perpetuis erroribus acta fatiscit Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis, Oedipodioniam volvit sub pectore noctem ! Quæ vesana suis metiri facta deorum Audet, et incisas leges adamante perenni Assimilare suis, nulloque solubile sæcio Consilium fati perituris alligat horis.
Ergone marcescet sulcantibus obsita rugis Naturæ facies, et rerum publica mater
Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo? Et se fassa senem, male certis passibus ibit Sidereum tremebunda caput? Num tetra vetustas, Annorumque æterna fames, squalorque situsque, Sidera vexabunt? An et insatiabile Tempus Esuriet Cœlum, rapietque in viscera patrem ? Heu potuitne suas imprudens Jupiter arces Hoc contra munisse nefas, et Temporis isto Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes? Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu
Stridat uterque polus, superaque ut Olympius aula Decidat, horribilisque retecta Gorgone Pallas; Qualis in Egeam proles Junonia Lemnon Deturbata sacro cecidit de limine coeli? . Tu quoque, Phoebe, tui casus imitabere nati; Præcipiti curru, subitaque ferere ruina Pronus, et extincta fumabit lampade Nereus, Et dabit attonito feralia sibila ponto. Tunc etiam aerei divulsis sedibus Hæmi Dissultabit apex, imoque allisa barathro Terrebunt Stygium dejecta Ceraunia Ditem, In superos quibus usus erat, fraternaque bella. At pater omnipotens, fundatis fortius astris, Consuluit rerum summæ, certoque peregit Pondere fatorum lances, atque ordine summo Singula perpetuum jussit servare tenorem. Volvitur hinc lapsu mundi rota prima diurno; Raptat et ambitos socia vertigine cœlos. Tardior haud solito Saturnus, et acer ut olim Fulmineum rutilat cristata casside Mavors. Floridus æternum Phoebus juvenile coruscat, Nec fovet effoetas loca per declivia terras Devexo temone Deus; sed semper amica Luce potens, eadem currit per signa rotarum. Surgit odoratis pariter formosus ab Indis, Ethereum pecus albenti qui cogit Olympo, Mane vocans, et serus agens in pascua cœli; Temporis et gemino dispertit regna colore. Fulget, obitque vices alterno Delia cornu, Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis. Nec variant elementa fidem, solitoque fragore Lurida perculsas jaculantur fulmina rupes. Nec per inane furit leviori murmure Corus, Stringit et armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, spiratque hyemem, nimbosque volutat. Utque solet, Siculi diverberat ima Pelori
Rex maris, et rauca circumstrepit æquora concha Oceani Tubicen, nec vasta mole minorem Ægeona ferunt dorso Balearica cete.
Sed neque, Terra, tibi sæcli vigor ille vetusti
Priscus abest, servatque suum Narcissus odorem, Et puer ille suum tenet, et puer ille, decorem, Phoebe, tuusque, et, Cypri, tuus; nec ditior olim Terra datum sceleri celavit montibus aurum Conscia, vel sub aquis gemmas. Sic denique in ævum Ibit cunctarum series justissima rerum; Donec flamma orbem populabitur ultima, late Circumplexa polos, et vasti culmina cœli; Ingentique rogo flagrabit machina mundi.
DE IDEA PLATONICA QUEMADMODUM ARISTOTELES
DICITE, sacrorum præsides nemorum deæ, Tuque O noveni perbeata numinis
Memoria mater, quæque in immenso procul Antro recumbis otiosa Eternitas, Monumenta servans, et ratas leges Jovis, Coelique fastos atque ephemeridas Deûm; Quis ille primus, cujus ex imagine Natura solers finxit humanum genus, Æternus, incorruptus, æquævus polo, Unusque et universus, exemplar Dei? Haud ille Palladis gemellus innubæ Interna proles insidet menti Jovis; Sed quamlibet natura sit communior, Tamen seorsus extat ad morem unius, Et, mira, certo stringitur spatio loci: Seu sempiternus ille siderum comes Coeli pererrat ordines decemplicis, Citimumve terris incolit lunæ globum : Sive, inter animas corpus adituras sedens, Obliviosas torpet ad Lethes aquas: Sive in remota forte terrarum plaga Incedit ingens hominis archetypus gigas, Et diis tremendus erigit celsum caput, Atlante major portitore siderum.
« PreviousContinue » |