2. Apud Stobaum Flor. Tit. II.

O quàm mala eft hominis natura

81.

Penitus! Alioquin enim numquam indiguiffet lege.
Putáfne eum quapiam in re differre ab aliis feris?
Ne tantillum quidem, differt, nifi figurâ;
Aliæ funt incurvæ, hæc verò erecta eft fera.

eft, ut videbunt qui collectionem Comicorum cum marginibus Stobai conferent & aliquando mutavit fententiam. Quod fi res aliter haberet, hoc fragmentum ad incertas Fabulas effet amandandum; nec minùs bene hîc legitur donec magis hac de re liqueat. Potuerant fortaffe & nonnulla fragmenta ad agros pertinentia huc referri. Vide fragm. XXVI. & duo fequentia.

3. Ou vàg av wor' &c.] Veriffimè; nam unicuique mores fui lex fuiffent, fi omnes fuiflent boni. Cetera funt Comica eg βολή.

5. Alapépe] Primam vocem addidimus verfu defiderante. O. miffa vulgò fuerat, quafi ex præcedente verfu irrepfiffet. At non ita eft. Grotius.

EX RETECTA.

1. Apud Joan. Stobaum Flor. Tit. XCIX. & CXIII. Ei mihi luctus enim ad hoc verbum ducit Continuò, ut videtur, lugentem.

duo verò pofteriores feorfim Tit. CXIII.

Λυπεμένῳ δ ̓ ὅταν τις ἀκολεθῶν λέγη

Χαῖρε, ἐξ ἀνάγκης οὗτος οιμώζειν λέγει.

4. Χαΐς] Ad falutandum, fed homini trifti & lugenti ea vox

ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΟΥΜΕ Ν Η Σ.

Κωμοκόλαξ δ ̓ ἐσθ ̓ ἔτος

κ.

1. Ψωμοκόλαξ] Adfert Athenaus, ad oftendendum hujus vocis ufum, quem probat etiam aliorum Comicorum locis. Est parasitus

ῦν δ ̓ οἶδ ̓ ἀκριβῶς τὴν Τύχην ὡς 8 μία,

Ν της άλλα μετὰ τῶν σωμάτων

1. Τύχη] Hic Τύχη non eft Dea, quæ Fortuna dicebatur fed nefcio quid quod Epicurus docebat in effe hominibus, & de quo aut Epicurus ipfe, aut nefcio quis ex ejus Scriptis, loquitur eodem Stobai Titulo. Poftquam dixit Fortunam efle ἐπίπνοιάν τινα παρὰ τὸ δαιμονία, docet εἶναι ἕτερον τύχης εἶδος καθ ̓ ὃν οἱ μὲν εὐφυεῖς καὶ εὔς 50%.01, οἱ δὲ ἀφυεῖς καὶ ἐναντίαν ἔχοντες φύσιν βλάπτοιεν· ὧν οἱ μὲν εὐθύβολοι εἶναι ἐφ' ὅ, τι ἂν ἐπιβάλλωνται, οἱ δὲ ἀποπίπλοιεν τὸ σκο τδ, μηδέποτε τῆς διανοίας αὐτῶν εὐδόχως φερομένης ἀλλὰ καὶ παρασ

οι

Lugentem autem cùm quifpiam fequutus, ait:
Salve; is neceffe jubet eum lamentari.
triftitiam auget, quia amiffi gaudii memoriam revocat.

E RENOVATA.

1. Apud Athenæum Lib. VI. p. 262. Ic eft buccearum adfentator

ὃς ψωμᾶ χάριν κολακεύει,

EX HOMICID A.

1. Apud Athenæum Lib. XIV. p. 663. Obis aliquis quod bibamus fundat, & mattyam Facite quàm primùm.

temidori, wooleλés édeoμa, ejúfque defcriptionem tradit..

****************************:

E MORTEM SIBI CONSCISCENTE.

1. Apud Joan. Stobaum Eccl. Phyf. T. X. Unc prorfus intelligo fortunam nec folam, Nec primam; fed unà cum corporibus

,

σομένης· ταύτην δὲ τὴν ἀτυχίαν σύμφυτον εἶναι καὶ ἐκ ἐπείσακτον : efe alterum fortuna genus, quâ apti natura effent alii, & felices ; alii contrà inepti, contrariam habentes naturam detrimentum paterentur; quorum priores quidem recta confilia inirent quidquid adgrederentur lii verò à fcopo aberrarent; cùm numquam eorum intellectus bene feliciter progrediatur, fed perturbatuss fit; hanc verò infelicitatem innatam effe, non adfcitam. Eò videtur refpicere is, quem hæc dicentem induxerat Philemon.

Ἡμῶν, ὅταν γίγνωντ ̓ ἂν εὐθὺς καὶ τύχη
Προγίνεθ ̓ ἡμῖν συγγενὴς τῷ σώματι.

ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΛΙΔΟΣ.

α.

Οὐχὶ μόνον αὐτὸς εὗρε πῶς λαλήσομεν

Αὐτοῖς, ἀπέχοντες πολὺν ἀπ' ἀλλήλων χρόνον.
Οὐδ ̓ ὃν τρόπον μηδέποτε μηδὲ εἷς πάλιν
Επιλήσεθ ̓ ἡμῶν μηδὲν, ἐμβλέψας δέ πε
Τ ἀκ τοῦ χρόνο τὸ παντὸς εἴσετ', ἀλλὰ καὶ
ψυχῆς ἰατρὸν κατέλιπεν τὰ γράμματα.

5

Ad Titulum. Exfulem Cacilii citat Nonius , quæ an hinc verfa fuerit ignoro. Vulgatarum Editionum Stobai margo Apollinem vocat. Ex MS. mutaverit Grotius, licèt taceat.

1. Οὐχὶ μόνον &c.] Videtur loqui de Cadmo, aut de alio, cui litterarum inventio tribuebatur. Lucanus, Lib. III, 220.

Phænices primi, fama fi creditur, aufi
Manfuram rudibus vocem fignare figuris.

Quod Brebovius, interpres Lucani Gallicus, ingeniofiffimè fic expreflit :

C'eft de lui que nous vient cet art ingenieux

De peindre la parole & de parler aux yeux,

ΕΚ ΤΟΥ ΑΡΠΑΖΟΜΕΝΟΥ.

Γ

α.

υμνῷ Φυλακὴν ἐπίταττε, καὶ διὰ τρίων

Ποτηρίων, καὶ ματτύης εὐφραινέτω.

1. Γυμνῷ φυλακὴν &c.] Adfertur ad oftendendum ufum vocis

ματα

Noftris, cùm generantur ftatim & fortunam
Priùs effe, quàm nos, congenitam corpori.

EX EXSULE.

1. Apud Joan. Stobaum Flor. Tit. LXXXI. Non tantùm ille invenit, quomodo loqueremur

Illis, multo tempore in vicem remoti; Neque tantum quomodo numquam quifquam iterum E nobis cujufquam rei oblivifcatur, infpicienfque in aliSciat quæ ab omni ævo fuerunt; fed & Litteras animi medicum nobis reliquit.

Et par les traits divers de figures tracées

Donner de la couleur du corps aux pensées.

(quem locum

Nihil eft notius. Prometheo inventum litterarum tribuit Æfchylus, in Prometheo Vincto, verbáque ejus profert Stobaus, eodem Titulo. Litterarum cuvec vocat

Μνήμην ἁπάντων μεσομήτορ' ἐργάτιν,

artificem omnium memoriam Mufarum matrem.

2. Πολύν

Xpóvov] Veteres enim, in fuis fcriptis, nos etiamnum alloquuntur. Utinam verò non tantùm vápas, fed integras Comoedias Menandri ac Philemonis fic audire liceret!

6. Ψυχῆς ἰατρὸν] Ἰατρεῖον ψυχῆς difta Bibliotheca ab Ofyman. dua Ægypti Rege, ut teftatur Diodorus Siculus Lib. I. p. 45. Edit.

Hanovianæ.

EX RAP TO.

1. Apud Atheneum Lib. XIV. p. 663. Udo cuftodiam appone, & tribus

N Poculis ac mattya recreet.

ματτύη, de qua ad ̓Ανδρόφωνον.