Le Singe plain de grand finesse (sic Feist quelque iour tant de soupplesses, De petitz saulx et mommeries, De bons tours et de singeries, Qu'en effect par commun ottroy Toute beste l'esleust pour roy, Fors le Regnard, lequel tout seul En son cœur en conceut grand deul. Faignant toutesfoys que ioyeux En estoit et non ennuyeux, Par faincte et couuerte fallace Au Singe vne fosse tresbasse Monstra, luy disant que dedans (Mais il mentoit parmy ses dentz Voulant causer au Singe encombre) D'or et d'argent estoit gros nombre : A quoy le Singe adioustant foy, Sans penser aultrement en soy, Dedans la fosse est descendu, Ou fut bien tost confuz rendu Et fort miserable approuué, Car or ou argent n'a trouué Dedans la fosse, mais vn lacqs Ou il fut prins, criant: « Helas! l'encours yci vn gros dommage Pour auoir creu ton faulx langage, O Regnard traistre et desloyal, Tout adonné a faire mal! Iuppiter te puisse confondre.» Auquel le Regnard peust respondre, Mais toy mesmes, qui penses estre LE MORAL. La fable monstre euidamment (Trois centz soixante et six Apologues d'Esope, tres excellent philosophe, premierement traduictz de grec en latin par plusieurs illustres Autheurs..., et nouvellement de latin en rithme françoyse par maistre Guillaume Haudent, Rouen, 1547, 2o partie, fable xx1'.) Sic Leo vocavit Lupum, Vulpem et Asinum ad capitulum ut confiterentur peccata sua, ut eis juxta delicta penitentia injungeretur. Venit Lupus ad capitulum et sic confessus est, « Ego, inquiens, male feci quia quamdam comedi ovem que ad me non pertinebat; sed hoc habeo ex legitimis juribus patrum meorum, qui ita ex omni etate usi sunt, ut pater, avus abavus et attavus: ita ut nulla sit memoria hominum quin semper lupi comederint oves. » Ad quem Leo : « An verum sit quod ita habeas prescriptum ex omni antiquitate sic comedere oves? » Cui dicenti quod sic, pro tanto crimine imposuit semel dicere Pater noster. Supervenit Vulpes et 1. La Société des Bibliophiles normands a publié, à Rouen, en 1877, un fac-similé de cette première édition, tiré à quarante exemplaires. confessa est se male egisse, quia capones et galinas comederat non suas; sed tamen ex omni evo (sicut supra dictum est de Lupo) in possessione erat comedendi illas. Ideo et cetera que similiter propter unum Pater noster absoluta est. Supervenit Asinus, tria confessus in capitulo fecisse peccata. Primum, quia comederat fenum quod in ripis et dumis ab aliorum quadrigis seu carrucis fortuito derelictum erat. Cui Leo: « Grande peccatum est, o Asine, quia aliena comedisti que tui magistri non erant. » Secundo confessus est Asinus quia stercoraverat claustrum fratrum. Cui Leo : « Grande peccatum est fedare terram sanctam. » Tertium peccatum vix potuit ab eo extorqueri : quod postquam cum ejulatu et gemitu dixisset Asinus quia ruderat et cantaverat cum fratribus et cum eis melodiam fecerat, respondit Leo gravissimum esse peccatum eo quod fratres in discordiam miserat. Et sic graviter flagellatus est Asinus propter peccata parva, et dimissa Vulpes et Lupus in possessione maiorum cum absolutione. Et ita Leo et similes eius non ponderaverunt hee peccata ad pondus sanctuarii, quod est qui plus peccavit et plus demeruit magis puniatur. (Itinerarium Paradisi religiosissimi patris artium ac sacre pagine professoris parisiensis magistri Joannis Raulin, Paris, 1514, chez Jehan Petit [Joannes Parvus], sermon xij° sur la Pénitence, et sur la Confession le vije, fol. XL vo.) DE LA CONFESSION DE L'ASNE, du regnard, et du loup. ladis vn Asne, vn Regnard et vn Loup Qu'auons commis. Par ainsi que i'entends, |