7. In Maritellum. A nobis aures, a coniuge cornua sume, Conveniet capiti cultus uterque tuo. 8. In Amatorculum. Ad limen dominae tota tibi nocte manendum est, Auriculas asini qui non habet, hic licet illi Accipite hanc cappam, sacras qui discitis artes, Quamquam non fulta est, pellibus apta tamen. 12. In Sophistas. Indue, namque decet cappatos esse sophistas, Diffundunt cerebrum cantus vehementer acuti, Candidior Nymphis et Apolline pulchrior, at ne Huc ades, Idaliae Veneris fortissime miles, Hac lepidum semper casside conde caput. 16. Eidem. Venisti nuper in castra Cupidinis, heus tu Es genitus quinta (genitura est optima) luna, Vulpinos (color est suspectior) occule pinos, Luna gravis cerebro noctu peragrantibus urbem, Minuat ergo caput haec mea cappa tuum. 20. Stulto naturali seu pihoobyw. Fertur ab astrologis ventura canicula coelo, Si veniet, mox haec cappa gerenda tibi. 21. Avaro. Omnia, si posces, velles tibi sumere; cur non Et cappam, quam te sumere quippe decet? 22. Seni amatori. Caniciem cappa tegito, curabit amica Te iuvenem, loculis ne modo parce tuis. 23. Eidem. Heus tu, cui votum est annos abscondere, cappam 24. Item seni senium dissimulanti. Canos cappa tegat, iuvenum diademata cappae, Ne tibi campanae clangor strepitusque diurnus Nigrior Hispano, sed si nigrescere perges Per ver et aestatem ac autumnum hiememque gerantur Cappa canina mihi nunc non est, interea istam 30. Ad semper cappatos. Excludit frigus cappa haec, fervoribus obstat Quis negat et monachos cappam deferre capacem, 32. In mulieres adulterantes. Si cupis alternis misceri forte maritis, Si placet auritos equitare iratus asellos, Cod. Upsal. f. 119b-121b. 9. Theod. Gres. Dystichum in Italos. Vt nos dulce merum, sic te Venus improba torquet, Eiusdem in Vulcanum Fullonem Claudum. Cod. Upsal. f. 207. IO. Theod. Gresemundi Endecasillabum carmen extemporaliter effusum in die Cinerum anno MDIIII. Jam sat nequitie datum est, abite 25* 5 ΙΟ 15 20 Vestrum ponite Charites decorem, Cod. Upsal. f. 119. Wilhelmshaven. (Fortsetzung folgt.) VERMISCHTES. Entlehnungen. Von Anton Englert. F I. Zu zwei Heineschen Liedern. I. r. Harder hat in seinem Aufsatze Anklänge und Entlehnungen" N. F. III, 365 bemerkt, dafs Heines bekannte Verse „Im wunderschönen etc." offenbar einem französischen Volksliede nachgebildet sind, welches beginnt: „C'est à ce joly moys de may, que toute chose renouvelle." Doch könnte dem Dichter auch das bekannte Triolet von Ranchin „Le Mois de Mai" vorgeschwebt sein: Le premier jour du mois de Mai Fut le plus heureux de ma vie. Diese Verse stehen in vielen französischen Anthologien des letzten Jahrhunderts. Auch Hagedorn zitiert sie im 3. Teile seiner Poet. Werke, wo er eine gelungene Übersetzung davon giebt. Im 1. Band des Chansonnier françois (1760) S. 27 steht ein Lied mit ähnlichem Anfange: Le Passé rapellé. 1. Str. Le premier du mois de Mai, C'est le cinquième de l'an, Que ne duriez-vous toujours! 2. In welche soll ich mich verlieben. Auch zu diesem Liede ist Heine wahrscheinlich durch ein französisches Vorbild angeregt worden. Das darin enthaltene Motiv findet sich häufig in den Poésies légères des letzten Jahrhunderts. Nur haben dort zwei Mädchen, gewöhnlich Schwestern die Rolle, welche bei Heine Mutter und Tochter spielen. Besonders auffallende Ähnlichkeiten hat das Heinesche Gedicht mit folgendem Lied, welches sich ohne Angabe des Verfassers u. a. im Chansonnier françois Bd. I, S. 38 und im Petit Chansonnier françois (Genève-Paris 1778 ff.) Bd. I, S. 61 findet: Les deux Sœurs. Ah ciel! quel beau couple de Sœurs Que d'écueils pour de jeunes cœurs! Mais, sans mettre en comparaison Et je crois que, tout bien compté, I. |