CARMEN CARMINI REDDITUM LATINE..
Hospes. Quæ tristis hæc est velle pulla femina?
Anglia. Olim beata, nunc miserrima Anglia.
Hos. Meliora Dii!
Ang. Ah! gravius, ut Propheta memorat et Plato.
Quando optimos tollit Deus Viros, id offensissimum arguit Deum.
Me miserum! eheu nuper perît
Vir optimus, quos sol vidit, vir optimus :
Antonius Dennæus, Angliæ decus.
Patriam colens, colens Deum,
Menti probatæ sermo consonus fuit,
Nummis superior, abstinens, purus mali,
Aliis quibusvis multa comparans bona.
Soli sibi prodesse tardus et pudens.
Hos. Quid nunc agis?
Ut superstes ille denuo
Remigret in lucem, quod optat Anglia.
Hos. Quid intimis petis tuis?
Ejus fidem, erga principem mentem integram,
In publicam rem, curam, amicis posteris
Mores suaves, mortuis talem exitum.
IN OBITUM LECTISSIME MULIERIS MARIE CECILL UXORIS CLARISSIMI VIRI GULIELMI CECILLI ET JOANNIS CHECI SORORIS.
Interloquutores-Vita, Mors, Maria Cecilla.
Vita. Quid sic jaces suspensa dubio pectore?
Utrum eligenda vita sit vel mors tibi?
Hanc pelle curam, dirimam hanc litem brevi.
Ego beata; cuncta mors miscet mala,
Ego læta, suavis; mors gravis, trux, horrida.
Etasne sic florens abibit? Sic decus
Formæ peribit splendide? quin respicis
Ad me potius, et disce quanta commoda
Ex me capesses. Longa primum tempora,
Et larga rerum te beabit copia,
Latusque dulcis turma cinget liberûm.
Vir qualis Æmon fuerat Antigonæ suæ,
Talis tibi est: fraterque doctorum chorum
Sic vincit, ut minora Luna sidera.
Viget parens veneranda, germanæ vigent,
Quum tanta me sequuntur ergo commoda,
Ne tu relinquas tanta, si sapis, bona.
Mors. Quæ polliætur Vita, non dabit tibi.
Quid umbra, pulvis, bulla, quid fumus daret?
Incerta quæ sit, certa præstaret bona?
Quæ vana sunt, caduca, fluxa, perfida,
Vires, voluptas, forma, lucra, gloria,
Vita hac fluunt ac refluunt, instar maris,
Quod ventus ater voluit imo gurgite,
Fortuna, spes, fraus, cura, soliciti metus,
Humana cuncta agunt feruntque tempora,
His Vita ducibus usa, gressus labiles
Semper ciet, semper vagatur lubrica,
Quo Vita plures voluit annorum vices,
Hoc gravius animos turbat hominum miseriis,
Seges malorum crescit indies nova.
Ergo sapiens Menander: "Hic curæ est Deo,
Quem prima dulci lux sinu matris rapit."
Fallacis igitur ac fugacis aurulæ
Usura, naturæ parenti reddita,
Ne tua fatiget amplius præcordia.
En, certa Mors, quæ certa largior bona,
Adsum tuis finem datura miseriis
Gravium laborum meta, gratus ultimæ
Portus quietis, ordo fatalis viæ,
Quam pedibus æquis cuncta calcabit caro.
Extremus omnis medicus ægritudinis,
Vitæ fugacis finis, æternæ gradus,
Clavis salutis, qua, recluso carcere
Mortis perennis, Christus omnium salus,
Iter salutis pandit omnibus piis,
Ergo bonis et incertis certa præferas,
Vitæ cadentis fluxa linques commoda :
Et me capesses læta, namque ego brevi
Vitam dabo, quam Vita non dabit tibi.
Maria Cecilla respondet.
Utrinque sat dictum est: silete, vivitur. Satis placet Mors, Vita non placet mihi, Nam Vita non est vita, vita quæ fuit, Sed bulla in aures lapsa flatiles levis. Quæ Vita dat, vires, opes, anni decus, Fallacis ævi mera sunt ludibria, Mihi vita solus Christus est, hic omnia: Hic vir, parens, frater, sorores, liberi, Ut, Christe, sinu isthæe relinquam singula, Sic vivere juvat, grande sic lucrum mori, Nec me fugacis cura vitæ detinet: Vixi satis, quod, Christe, sat vixi tibi.
SODALI SUO CANDIDISSIMO.
O Bille belle, xaîpe, mi bellissime!
Quum sol Capri nivosa linquit cornua,
Udaque vultum spargit unda splendidum,
Circumque de integro retexens annuum,
Mos est vetustis devolutus sæculis,
Vel inter ipsos perpetuatus rusticos,
Mittendo mutua humanitatis symbola,
Ista revocare caritatis fœdera:
Nos ergo, Bille belle mi bellissime,
Quos inter arcta vincla stringunt pectora:
Quos inter eadem mens, voluntas consona,
Nos ista sacra nos sinamus orgia,
Ab usque prisco deglomerata tempore,
Sic spreta nobis, sic jacere sordida?
Hoc, Bille, faciunt, quos juvat discors dea,
Quos mens amens edaxque livor distrahit,
Quæ turba nimium crescit indies mala,
Heu facinus ingens, heu malum auditu grave?
Quos Christus unit, hos separet discordia?
Quos literæ ornent, fœdet hos mens fellea ?
Nos fata nos meliora, Bille, ducimus,
Uterque nostrum Pieridum gaudet choro,
Deæ Latinæ nos, deæ Parnasides,
Fovent, amant, et indies juvant magis.
Uterque Checum, utrumque Checus diligit.
Quod in bonis summis ego locaverim.
Nos ergo quos tam firma jungunt vincula,
Summique amoris summa nectant fœdera:
Sic usque firmius adglutinemus pectora.
Quæ fundit ergo nostra musa carmina
Incompta, rudia, vasta, dura, exsanguia,
Sunt certa nostri, Bille, amoris pignora.
Quæ si serena fronte capias, ut soles,
Nil petimus aliud, sic habemus omnia,
O Bille belle mi, vale, bellissime.
COMMIGRANTEM EX HOC VITÆ EXILIO
Emula Teutonicæ quum inviderat Anglia genti, Bucerum abducit: Cœlum indignatur, "Iniquum " Exclamans "factum; meus est!" rapit, avolat: omnes Nunc omnes stupidi frendentque fremantque papistæ.
|