Post Christum in terris numen non sanctius ullu Perdite Papa, peris: tua vincla repellimus omnes Hinc rectumque fidesque patent, hinc munera qua Hæc nos, hæc, Henrice, tibi gens tota precatur, IN ANNIVERSARIUM NATALEM DIEM EDVARDI PRINCIPIS. Ut gliscit mens mea Promere nova cantica Lætis carminibus ! Philyris mea tempora, Plena veneribus. Profani cedite, Procul hinc jam næniæ, Luctus et odia. Salibus et joculis Fabulis et poculis, Dapibus et epulis, Sint plena omnia. Edvardi principis Natalis nobilis, Reductus annuis Solis reflexubus, Renovat nova tempora, Nostris pectoribus : O princeps inclyte, Edvarde maxime, Floreat tranquillitas, Redeunt jam tempora, Aureaque sæcula, Jam Anglis splendida, Romana bestia, Et fæx dogmatica, Procul hinc procul omnia. Quies et pax inclyta, O decus Angliæ ! O metus Scotia ! O terror Galliæ ! O princeps maxime! Sis patri, sis patriæ, Henrico et Angliæ, Longo solamini, O princeps optime! Sis fautor literis, Musarum otiis Et Cantabrigiæ. Sic pater sic est tuus Consuetus facere. O spes, O pignora ! Tuis temporibus. Vivas diu integre, Sæclis perennibus. Oremus precibus, Et votis omnibus, Ut Angliæ solem : DIALOGUS ἐπιτάφιος IN OBITUM CLARISSIMI VIRI ANTONII DENNES. Interloquutores Ξένος, Αγγλία. Ξ. Καί τις γυνὴ πενθῶδες ἠμφιεσμένη ; Α. Ξ. Οὕτως ἔστιν. Αἴτιον δὲ τί; POEMS. Α. Πολὺ μεῖζον, ὡς φασίν Προφητῆς καὶ Πλα Ξ. Τί ποτε τί ἐστ' ; Α. Οταν μεν ἐξαίρει Θεός Τῆς γῆς ἄριστον ἄνδρα, φεῦ μεγεθους κακ Ξ. Εξειλέ τινα. A. Οίμοι τάλαινα, οἴχεται. Ξ. Ποῖος μὲν; A. Οἷος; φιλόπολις καὶ θεόφιλος, Νοῶν δέοντα, καὶ λέγων νοούμενα, Καὶ χρημάτων κρείττων, καὶ ἥσσων οὐδενὸς Ξ. Τί νῦν ποιεί; Ξ. Τί δευτερον ; A. Πάλιν αὖθις αὐτὸν εἰς βίον Ἐλθεῖν ἂν ; Αγγλοῖς τοῖσι νῦν πόθος μέγα. Ξ. Τί φιλτάτοις αἰτεῖς δὲ σοῖς; Α. Εἰς τὸν Θέον |