Page images
PDF
EPUB

erfahren, dass er treul. bält, u. die treu sind in der Liebe, lässet er ihm nicht nebmen: B. d. Weish. 3, 9.)'. [Ebendas..] C) Vs. 7. 'Summa: Wollen wir unss. abwesenden Freunde als Xsten gedenken, so muss das mit d. edlen Selbstgefühle geschehen, dass wir durch unss. Schicksale besser u. ihrer würdiger geworden sind. (Ausführ.: Als P. zu Phil. von ss. Feinden misshandelt u. in den Kerker geführt wurde, verlangte er von ss. Richtern zur Genugtbuung, persönl. entlassen u. aus 8. Gefängnisse geführt zu werden [Act. 16.]. Durch e. Reihe neuer u. schmerzll. Erfahrgen war d. Ap. indessen gefasst er [?] u. ruhiger [?] geworden, u. das bewährt er auch in der Erinnerg an ss. Freunde [: Textesww.]. Sind wir nun würdige Väter u. Mütter, so wirkt d. Bewusstsein, dass wir seit d. Trenng von unss. Geliebten weiser u. besser wurden, auch auf d. Andenken an ferne Kinder u. Verwandte mit wohlthätiger Kraft ein; wir erinnern uns dann ihrer Fehler u. Verirrgen mit grösserer Nachsicht u. Billigk.; wir lieben sie desto inniger, je härter u. strenger wir sie vielleicht ohne ihre Schuld beurtheilt u. behandelt haben; auch wenn wir indessen ärmer, schwächer, hinfälliger u. leidender wurden, ist doch uns. Beruhigg u. uns. Trost, dass wir sie in uns. Herzen haben', u. dass wir künftig in ihnen wieder aufleben u. zur neuen Wohlfahrt uns. Familie wieder aufblühen werden. [Andd. Beispiele von würdigen Gebietern, würdigen Lehrern u. Oberen, xstil. Freunden u. Verwandten.]) [Ebendas..] D) Vs. 8. Summa: Mit d. würdigen Erinnerg der Xsten an ihre fernen Freunde verbindet sich Nichts natürlicher, als d. innigste Sehnsucht nach d.Wiedervereinigg mit ihnen [- de quà explicatione v. iniПo vd. sup. Comm. PP. 23. sq.]. - (Ausführ.: Welcher Wunsch ist dem Herzen e. treuen Vaters od. e. zärtl. Mutter natürlicher, als der, die Kinder, die sie fremder Bildg anvertraut, die sie der Pflege ferner Verwandten u. Wohlthäter übergeben, die sie vielleicht ohne Beistand u. Hülfe in ferne Gegenden u. Länder entlassen haben, einmal ohne Reue u. Vorwurf wieder zu sehen, u. dem gütigen Vater mit vereinter Andacht für ihre Erhaltg, für ihre Erfahrgen u. Prü fgen, für ihre wachsende Vervollkommng u. Wohlfahrt zu danken?! [Die in d. vorhergehh. Vss. angeführten Beispiele.]). [Ebendas..] E) Vas. 9.-11. 'Summa: Als Xsten gedenken wir unss. Freunde in der Ferne, wenn wir mit d. Erinnerg an sie d. herzlichsten Wünsche für ihre Weish. u. Tugend verbinden. ([Ausführ.:] Aus den Tiefen s. Kerkers bittet P. hier für ss. abwesenden Freunde nicht um irdischen Ueberfluss, sond. um d. Reichth. in allerlei Erkenntniss u. Erfahrg'; nicht um Vergnüggen u. üppigen Lebensgenuss, sond. um d. 'Lauterk. u. Unanstössigk. ihrer Sitten bis auf d. Tag Xsti'; nicht um hohe Ehrenstellen u. weltll. Würden, sond. um d. Fülle der Früchte der Gerechtigk. zur Ehre u. zum Lobe Gottes'. U. was könnt Ihr als xstll. Aeltern Euren Kindern Besseres wünschen, als das. Schätze d. Geistes zu e.' Zeit, wo aller irdische Besitz wankt u. fluthet; wo es auch den fleissigsten Vätern so schwer wird, für die Ihrigen zu sammeln; wo nur [?] d. Kargh. u. d. Wucher Reichthümer u. Vorräthe häuft, die er bald mit tief verwundeter Seele gierigen Erben zur Beute überlassen muss?!" nsw..) [Ebendas..]-- - 2) Vss. 27. 28. [- Cff. sup. Comm. v. c. PP. 106. 424. sq..] ('Auch d. von P. gestiftete Gem. zu Philippi hatte kurze Zeit nach ihrem Entstehen mit d. heftigsten Widersachern zu kämpfen. Sowohl die Juden als d. heidnischen Obrigkk, vereinigten sich, d. kleine Zahl von Xsten in ds. maced. Stadt zu bedrängen, u. als P. selbst in Fesseln geschlagen u. von e. Gefängnisse in d. and. fortgeschleppt worden war, hielten sie die Bekenner Jesu für verloren u. sahen dem Untergange ihres Glaubens mit lautem Triumphe entgg.. Da rief ihnen d. Ap. aus ss. Banden in Rom die kräftigen WW. der Eintracht, der Ermunterg u. d. Trostes zu: VV. 27. 28., u. forderte sie zur Standhaftigk. in d. Kampfe auf, den sie mit ihm zu be stehen hatten: Vs 30. Das ist denn auch heute uns. Wahlspruch, indem wir gemeinschaftl. nachdenken:) Thema: Wie wir den Vorwürfen begegnen sollen, durch die m. den Ruhm der evgl. Kirchenverbesserg zu verdunkeln sucht - Diess geschieht nur würdig - 1) wenn wir sie ruhig vernehmen u. prüfen, u. -2) auch ihren Schein durch d. bessereThat von uns abwenden. Ad 1): M. wirft uns vor - a) Streitsucht' [- von Anfang bis jetzt; doch Streit ist menschl., u. bei dem vielfachen Ringen um so verzeiblicher: Jac. 1, 20., u. in Glaubenssachen fast unvermeidl.: 2 Tm. 2, 3. 2 Cor. 7, 5.; obne ihn wäre d. Kirchenverbesserg nicht; 'darum richtet nicht, wo auch wir nicht richten"! usw.]; - b) 'lieblose

Unduldsamk. [-‘könnt u. müsst 1hr zu dss. oft wiederholten Klagen Euch durch Euer Betragen bekennen'? usw. Joh. 13, 34.]; c) 'Unglauben [-: e. alter u. wiederkehrender Vorwurf: Ps. 12, 2. Lc. 18, 8.; bei den Gegnern ist's nicht anders; sie sind gebunden; Hochachtg u. Verbreitg der heil. Schrift unt. uns usw.; d. Vorwurf trifft nur die von uns selbst Getadelten u. Beklagten}; - d) "Mangel an innerer Haltg, der e. gänzl. Auflösg uns. Kirche zur Folge haben soll [-: vielfacher Zwiespalt u. Missbrauch kirchl. Freih.; doch 1 Cor. 11, 19. 3, 4. 2 Pt. 2, 19. I. 5, 3. Éph. 4, 4. 6.; nur d. Wahrh. bleibt; nur d. Gem. des Herrn besteht: 1 Tm. 3, 15. Mt. 16, 19.; schon erfüllte Verheissg in der ev. Kirche). Ad 2): 'Wir müssen - aa) jede Gelegenh. zu Zwisten vermeiden' [-: Ablehng zwecklosen Austausches von Gedanken mit Gegnern; schonendes Schweigen; Werth zarter u. liebevoller Erkenntniss; Col. 3, 14. Hbr. 12, 14. 15.]; - bb) ‘überall, wo es gerecht u. billig ist, gefällig u. nachgiebig sein; - ec) unverrückt nach d. Einh. d. Glaubens, als d. höchsten Ziele uns. geistigen Bildg, streben' [-: Mangel hieran zwar oft vertheidigt, ab. 'Beweis der Schwachh. u. unvollendeten Entwicklg unss. Talente u. Tugenden'; in Natur u. Schrift Einheit; Eph. 4, 3.; d. Einh. ist nur bei Gott' in Xsto zu suchen: Eph. 1, 10. 23.]; - dd) n. uns." kirchl. Sina u. Geist treu u. kräftig bewahren' [-: Hbr. 10, 25.; Vermeidg d. Anlasses zur Lästerg (Jac. 2, 7.); Gemeinschaft mit d. äusseren u. streitenden Kirche; hierdurch erst Kindschaft in d. siegenden u. gekrönten; auch in der unvermeidl. Unvollkommenh, aller menschll. Vereine Beharren in Gotte: Col. 1, 13.]. - [vАмм. Pred. am Reform.-Feste 1826.] CAP. II. Va. 8. [- Cff. sup. Comm. v. c. PP. 146. 160. sq., 434. sq., 438. sq..]: Summa: D. entscheidende Tod Jesu gehört nicht allein der Gewalt der Natur, sond. auch der Welt der Freih. u. Sittlichk. an. (Ausführ. Für uns. Sinnlichk., für uns. Gefühl u. uns. Einbildgskraft hat zwar d. letzte Schicksal Jesu schon viel Ergreifendes u. Rührendes; dennoch ist d. Gedanke noch viel erhebender, dass ds. grosse u. entscheidende Tod nicht allein der Gewalt der Natur, sond. auch der Welt der Freih. u. Sittlichk. angehört: denn wie d. Vater s. Sohn dahingab in d. Hände der Ungerechten, so erwählte Er auch Selbst 'd. Kreuz, da er mochte Freude haben' [vgl. Hbr. 12, 2.]; obschon für die Seinen in d. Tod gehend, ward Er doch als Menschensohn durch Leiden vollkommen.) [VAMM. Predd 2. Förderg xstl. Erbauung. Dresd. 1828. 1. P. 306. (1831. 2.).]

II. INDEX

RERUM ET VERBORUM*).

[NOMERI PAGINAS SIGNIFICANT, LATINI τῶν Προλεγομένων, Com-
MENTARIORUM ARABICI.]

A. (A. 8.)

Absolutae - structurae: v. c. 261. sq..
Abstractae - Substantt,orum notiones
in concretas abeunt 374.; it. Abstrac-
tum pro Concreto 28. sq. 90. 230. sq.
234. sq. 260. sq. 263. - (?).
Abundantia: quid faciendum homini
xt., ut istam justo animo toleret 398.
Abusus dicti apost. cavetur 174.
Accidens; pro Subjecto in genere 57.
Accusativus: absol., cum Advhii no-
tione 115. 338., cll. 291.; non sup-
plendis vv. (els, xarά simm.) 357.
369.; Acc. in exclamando? 301.
Αχρις: diversum a μέχρις 11. 16., ab
εἰς 35.

-

-

Actorum apostt, liber: Capp. 15. 16.
17. 18. 19. 20. 21. 23. 27. I. sq. XXVII.;
17, vss. 1. 10. iv. sqq.; 18, vss. 1.
12. sqq. III. sqq.; 23, vss. 23. – 26, vs.
32. VII. sqq.; 28. xiv. sq., ctt..
Αδελφός: ἀδελφοι Xtiani ob amo-

rem, eandem civitatem (sacram) [sor-
tem] et eundem (per Xtum) patrem
204.40.47.281. [;-c.Paulo(doctores?)
Xtiani 393., cll. 47. 48.; of ovv ¿uoí
qui (tempore scriptae ad Philipp.
Ep.ae) apud P. fuere 393.];

ex-

citatio blanda ad praebendam atten-
tionem 281. 297. 349., et ad flecten-
dos animos 322.

Αδημονεῖν: (ab ἀδήμων verdriess

lich an a duos, unde unheimisch
ctt.?) animo dejecto esse 207.
Asiagoga: an religiosius taxanda 296.
Adjectiva - Num. Plur. sexùs Neutr.
(c. vv. εἶναι, γίνεσθαι) pro Adverbiis
129. sq.; sex. Neutr. pro Substt. 334.
(352.?).

[ocr errors]

Admonitio: precibus involuta 112.
Adverbia: c. Articulo faciem Nomi-
num (Adjectt.) induunt: ut i
κλῆσις 287.; Advv. temporis: vd.
Tempus.

Aerumnae - maxime in re xt. Xtianis
sunt beneficia divv. 424.
Affictio: id. q. Iagovouaola, q. vd..
Ayados: vd. "Egyor ay..
Ayάлn (vd. Amor): Abstractum pro
Concreto? 28.

Αγιος: ἅγιοι ἐν Χτῷ Ἰησ, = Xtiani,
animi vitaeque sanctitatem adepti
392.: vdd. 2. 403. 432.; cujus loco
simpliciter ayio 393. Vd. Sanctus.
Ayvos: ayvá casta, i. e. (pudica co-
gitata? vba? facta?) pura vel sancta
quaevis, quorum studium xtianis ho-
minibus sancte commendatur 350. sq.
(cll. 353.). Αγνῶς: οὐχ ὡ. falsa
(doctrinâ?) mente 56, 58,
Ayv: variae significationis; certamen

[ocr errors]

luctuosum 105.

[blocks in formation]

*) Graecas et hebraicas literas tum consonantes tum vocales, in quo ad so-
num latinis, ordinem ducentibus, essent propiores, ei inseruimus loco;
unde v. c. inter T(h), & inter P(h), X inter C(h), Vinter P(s), E ut H inter
E, O ut 2 inter O, (v post u,) neque babito Spiritûs vel lenis vel asperi respec-
tu; porro et⇒ inter C(h), † ut et cum inter S(ch), ut inter T(h)
ctt., Net inter eas vocales literas, quas ipsis ex nostrà pronunciatione sub-
scriptas gererent, ut

inter E ctt., deprehendentur.

"Αιδης: 153.

Αιών: saeculum; οἱ αἰῶνες τῶν αἰώ
vwy saecula tot, quot saecula annos
continent (Saecular – Jahrhunderte)
390. sq..

Aigeioa: eligere, optimum cre-
dere ctt.] 79.
Alozivn: (pudor? decorum? puden-
da? dedecoris causa?) dedecus 306.
sq.. Cf. v. sq..

Aloxú vεodai: spe excidere 69.
(consternari? 415.)

Alonois: sensus (internus) 29. 30.;
conjuncta c. Επιγνώσει 30. sq.; (i.
q. vónois? ib.;) - efficax esto 38.
Αἴτημα: αιτήματα (rogandi actis?)

precum objecta, s. vota ctt.: genus
τῶν προςευχῆς καὶ δεήσεως 840. sq..
Ακαιρεῖσθαι: ΝΤί άπλγμ.: desti
tui opportunitate (s. non habere, [quem
mittas, quo mittas,] quod mittas)
360. (cll. 361. et v.).
Anégalos: (a xegattev? innocens,
integer?) a xepavvival (de fuco vel
κεραννύναι
mero) purus s. sincerus [de vitâ] 177.
Ακούειν:audire ; - juxta παραλαμβά-
ve ctt. (doctorem? ex literis?) de
absentis exemplo audire 354.
Αλήθεια: rerum omnium inter se
conspiratio; in specie: dictorum fac-
torumque cogitatis consiliisque ratio
respondens 60. sq. (;- consilium de in-
dustriâ initum? verum evgl.? ib.); -
opposita τῇ προφάσει ib. Vd. v. sq..
Αληθής: ἀληθῆ (verum evglcum ? dicta
vera ?) quaevis a fuco et mendacio
in dictis factisque abhorrentia, quorum
studium xtianis hominibus sancte com-
mendatur 349. sq. (cll. 353.).
Alla: v. gravissimae oppositionis (quin
imo, ja; et? etiam? igitur? nam?

= ἀλλ ̓ ὅμως ?) 62. sq. (137.) 184.
209. 248. 251. 258,, (add. dé?) 379.
Altercatio: v. ab initio non invidio-
sum 175. sq....

AUTOS: dolore vacuus: vcbli Gradus
Comparativus Positivo imbecillior 211.

212.

Ambrosiaster: Commentar. LV.
Aμεμлros: (justo) vituperio ejusque
causâ ap. homines immunis [unbe-
scholten] (etj. de rebus: de famâ)
176., cll. sq., 247.

Aμnv (hbr. 7: a re sacrâ jud. ad
xt. transl.: = certum): v. coutinet
praegressorum vel approbationem vel
desiderium: verum! fiat! (cll. Lat.
Dixi): in doğoloylars 391. (et in
fine bonae precationis 397.).
Amicitia Xtianor. 221.; in calami-

tatibus ab utrâque parte exhibenda 455.
AMMON. (CHSTPH. FR. DE): BJ. Oratio-
nes sacrae nynrıxαí (de Ep.a P.1 ad
Philipp.) 492. sqq..

Aμάuntos: (justà) reprehensione,
i. e. etiam externâ labe immunis [un-
bescholten] 177.

-

Amor: Xti erga nos 28.; Xtianor, uni-
versalis, (de cujus naturà 19. 20. et
argumento 22.;) immensus 29.; virtu-
tum pariens 28.; nutrimenta capiens
ex ἐπιγνώσει (quacum ille cognatus
xxiv. sq. xx. Not. v.) et alōdńou
29. sqq. 38. Amorem spirat Ep.
ad Philipp. data XLVI. XLVII. 84.
XLIX. sqq. LI. sq., ctt.. Cf. Aуάлŋ.
Amplificatio: Figura rhetorica 294.
Av: c. Conj. Aor. e conditionibus sus-
pendit rei (modum?) tempus (cll.
Ns) 201.; falso suppletur 125. 132.
Not. sq. (Αν δυνητικόν).

Avá: (loci et) temporis 358.
Anacoluthiae: vd. v. graec..
Avayxatov: operae pretium? e re? 202.
Αναγραμματισμός: species Παρ
ονομασίας, q. vd.

Avaxλαois: Figura rhetorica 233.
Ανακολουθίαι: 96. (bis;) 105. (cll
104.) -? 261. 268, 308. 359.
Avaloyla: in formandis vbis 215. sqq.

217.

Avalúɛiv: (liberari? 81. solutio ani-
mi a corpore [= àvalúɛodaι ctt.,
avalvois]? 82. redire? ib.;) - dece
dere de (convivio? deversorio? cor-
pore? vinculis? terrâ ?) vitâ 82. sq..
Avaningov: supplere (iterum?)
ad summam 220. [resp. v. votÉON-
μα] ( ; - id. q. πληροῦν ?) ib..
Ανάστασις - Χτοῦ: (suscitatio in sal-
vatorem ctt. exortus Messiae ? Xtus
in vitam revocatus?) - Xti in vitam
reditus 263.: vdd. Resurrectio et 'Eğα-
νάστασις.

Αναθάλλειν: v. rarum, NTὶ ἁπλγμ.:
[avá temporis] intrans.: revirescere
[de plantis, et uɛraqoq.: - benevolen-
tià? opibus?: sq. Nom, an Accus.?]; -
transit. facere ut revirescat ctt.;
[propr. item de plantis; uεTap.:] re-
suscitare: 357. sq.; cll. v.
Avagogά: Figura rhetorica 297. 349.
ANGER. (RUD., Prof. Lps.): ad Philipp.
Cp. 4, vs. 16.- 378., al..
Annominatio: id. q. Παρονομασία,
q. vd..

Avw: in alto (de a.? in altum ?); †
ἄνω κλῆσις, vd. Κλῆσις; τὰ ἄνω
coeli 287.
Αντανάκλασις: Figura rhetorica 233.
254. 279.

ν

vel

Ανθρωποπάθεια: 209. 330. sq..
Avoлos: homo vulgaris 143.,
debilis (,- vilis? infimus? judaeus? pri-
mus?) 143. 140. sq..
Αντικείμενο: xxix. Not. Vdd.
Discordia ctt..

Antiqua nomina pro sanctioribus ha-
hita 242.

Arilorαõis: Figura rhetorica 233.
AVTOνouania: Figura rhetorica 368.
Aoristus: de re sine morâ ac semper
futurà 319.; ej. Imperat. de mandatis
celeriter exsequendis 392.; ej. Inf. post
Anise sine av 193.; - id. pro Plus-
quamperf.? 376.; de potestate? 196.
*Απαξ:(=raro, semel:) ἅπ. καὶ δίς =
(ter? semel vel bis? aliquoties?) - bis:
descriptio c. vi facta 377. sq..
Απέχειν: (= ἔχειν ἀπό τ. accepis-
se? - άлov? acceptilare?) - plene
(s. abunde) habere 382. sq.. Cff. IIɛ-
ρισσεύειν, Πληροῦσθαι.

=

Anɛ × SÉ ε σ 9ai: 'per fidem exspec-
tare 313.

Αφόβως - τολμαν - non Πλεονασμός 47.
4πιδεῖν: (oculo a reliquis abstracto

et infixo in aliquâ re, i. e.) intente et
clare perspicere (, - id. q. isɛïv? prae-
videre? circumspicere? prosp.? =
ἰδεῖν ἀπό 3) 201.

лó: in compositione Vbor. vim eor.
auget 382. (cll. 201.: vd. Aniseìv);
cll. vло 6. (102.)

Αποβαίνειν - εἴς τι - de rerum eventu
et successu 65. Vd. "Egzɛo9ai.
Αποκαλύπτειν: retegere; e sns.: ut
falsum arguere 292. sq..
Αποκαραδοκία: exspectatio intenta
(= zapadoxía? desiderium cupidum?
spes?) 68.; quomodo a v. thats di-
versa ib. sq..
Алlɛiα: miseriae (effectrix? [de-
structio?]) status (sempiternus?) 304.
sq.; clades 101.
Apollonia

-

urbs XVI.
Apologia-Conf. Aug. 454. (Cf. v. sq..)
Anoloyiα- Evglii, i. e. adversus ejusd.
inimicos (diversa a Bɛßaiwσɛl, q. vd.)
20.;
Ev.it praedicatio (- defensio?
judicialis?) 55.
Αποσιώπησις, - eaque emendata 103.
[56.] (282.?)

-

Απόστολος: ubi Paulus talem se
dicat XXII. sq.;
App. miracula non
semper, sed solo SpScto auctore edi-
dere 210. sq.;
An. in re sacrâ
(ad
imitationem judd.
?); doctor Apostoli vices

legatus

-

(?) 196. 204. 251. 376. 378.; pro sibl
supponendis 213. 262. 354. 390.
(Contrar. supponere vel superponere
33. sq...)

Appositio: (in 'Accus.) 384.
Алоószолоs: cur et pass. (= non
offensus) et act. (= non offendens)
dicatur 34.; compositum c. siliızgıvýs
34. sq..

-

Aquilejense - Symbolum 480.
Aramaica lingua: ex eà Ep.a ad
Philipp. in graec translata? XXXIII.
Arbitrium in intptationibus (et ad-
stringendo et extendendo): v. c. 46.
52. 67. 300. sq..

Αρετή : [ap. P. άπλγμ.] (= δύναμις?
probitas?) Virtus moralis xtiana:
Sittlichk.; hominibus xtt. sancte com-
mendata (;- pro Adjectivo?) 352.
(cll. sq.).

Argumentum - Ep.ae ad Philipp. da-
tae varium ac liberum XLIII.; XLVII.
sqq.; magis ἠθικόν quam δογματι
κόν ? LII. sq.; παραινετικόν et δι-
SazTIZÓ LIII.; in universum doctri-
nae cum noά mixtae et ex se in-
vicem pendentes ib.; P. a tristio-
ribus ad res dulciores, familiares
transiit 191..

-

-

Argutiae HEUMANNI 182. Not..
Aristoteles: ej. 1. explic. 57. Not.
sq.; εj. μορφή materies 125.
Αρπαγμός: Raptio (ἔκστασις, ἀπο-
ovéwois)? 131.; Raptum vel rapien-
dum 132. sqq. (injuste r.? 132. sq.; rap-
tui expositum? 133.; celeriter r.? ib.
sq.,) pertinaciter tenendum 134.
sq. (; gaudii vel gloriae objectum?
135. sq.; occultandum? 430.; – jus
rapiendi? 137.).

-

Articulus graec. (cll. 'O, 'H, TO): si-
gnificat certos ctt. 2. 7. 9. 26. sq. 66.
ctt., i. e. notos 230., jam dictos (117.)
194. 213. 260., res solitas 339. 358.;
contra notissimis designandis (ut ad
v. Oɛós) non amplius opus 246. 330.
(cll. 15.); porro indicat, qui ejusd.
loci ctt. sunt 196., rei qualitatem 301.,
Praedicatum 71.; vim Collectivi tue-
tur 379.; Infin.° (de re nondum dic-
tâ) adjunctus 429.; desideratus in-
tptationes quasdam redarguit 179.
315.; et praecedentia et sequentia
monstrat 81. [vd. Ouros]; c. Adverbb.
temporis 11. Not.; unus idemque in
plura Substantt. unius ejusdemque
Subjecti vim exserit 204., cll. 390. -
Ὁ μὲν - ὁ δέ ctt. 53. sq.
τα τίνος
alicui propria 197. 200. – τὰ κατά τινα
res alicujus (adversae?) 40. [; ò èx ctt.
qualitatis index? 54.].

tenens 205. sq..
Anоoτoon: Figura rhetorica 326.sqq..
Appositae - sibi sententiae vel voces:
Comm. in NT. Vol. XIII. [Hölem. Appendd.

ad Comm. in Ep. ad Philipp.]. Ii

« PreviousContinue »