Page images
PDF
EPUB

ser Anfechtgen sind ja so unzählig viele! sie sind so verführerisch u. gefährlich, mögen sie von Aussen kommen od. aus d. Grunde d. eignen Herzens! Unss. Verbindgen, Geschäfte, Vortheile, Freuden in der Welt, d. Gedanken, Empfindgen, Begierden in uns. Brust, Alles, Alles kann uns, wenn wir es zulassen, den Frieden Gottes stören u. rauben. Dah. wachet, dass d. Friede Gottes Eure Herzen u. Sinne bewahre, dass bei Euch herrschend bleibe d. Seelenstimmg e. frommen Gemüths! Sorget dafür im Glück' u. Unglück'! Jenes enthält Reize genug, dieses Antrieb hinlänglich, die Sorge für d. Heil der Seele hintanzusetzen u. den Frieden Gottes zum Theil' u. auf e. Zeit lang od. ganz u. auf Ewig zu verlieren. Sorget für ihn in Eurem häusl. u. bürgerl. Leben! Hat er Euch geleitet d. Leben hindurch, so bettet auch er Euch d. Sterbelager. Als e. Engel des Herrn nimmt er den Staub von Euch u. senkt ihn in d. Friedensschooss der Erde hinab; als Engel des Herrn schwingt er mit d. Geiste sich auf u. führt d. Seele ein zu d. Gnadenweihe des himml., ewigen Friedens. - Doch nur e. xstl.-frommes Gemüth kann d. berrschende Seelenstimmg haben, welche d. Ap. segnend wünscht. Nur d. Xst, nur d. wahre Xst kann den Frieden Gottes, wie ihn P. sich denkt, empfinden. Darum schliesst er s, Spruch mit d. Heilsworte: In Xsto Jesu! Ist es etwas Köstliches an sich schon, der Friede Gottes; ist es an sich schon d. erhabenste u. erhebendste Wahrh., wenn von ihm gesagt wird, er sei höher denn alle Vernunft; ist es etwas höchst Erweckendes durch Ermunterg u. Trost, wenn m. wünscht: er bewahre Eure Herzen u. Sinue! so erhält diess Alles s. höchste Weihe, s. deutlichstes Verständniss, s. grösste Rührg u. Kraft durch d. Schluss: in Xsto Jesu! Ja, in Xsto Jesu bewahre d. Friede Gottes unss. Herzen u. Sinne! In c. xstl.-frommen Gemüthe wollen wir d. Seelenstimmg hegen, welche ihn ausmacht; uns. ganze Seele wollen wir auf d. von Xsto zu uns. Heile gemachten Anstalten richten, glaubend der Lehre, folgend d. Beispiele, trauend d. Verdienste, hoffend auf d. himml. Macht, benutzend d. Stiftgen uns. Erlösers, Herrn u. Seligmachers! So wird d. Herr d. Friedens mit uns sein! Durch Jesum Xstum haben wir dann d. Frieden Gottes, Seinen Frieden, welchen d. Heiland ss. Jüngern gelassen, gegeben hat [Jo. 14, 27]. [- Vdd. FERDLÄNCHER Beitrr. zur clerischen Praxis, Theorie u. Euthymie ctt. Hannov. 1832. pp. 65 sqq..] - (— Denique non sine voluptate aliquâ huc conferetur GöTH Wanderers Nachtlied: 'Der Du von dem Himmel bist, Alles Leid u. Schmerzen stillest, Den, der doppelt elend ist, Doppelt mit Erquickung füllest: · Ach! ich bin des Treibens müde! Was soll all' der Schmerz, die Lust?Süsser Friede! Komm, ach komm in meine Brust'! —)

8. 9. Quod reliquum est, fratres! quantumcunque est verum, quantum decorum, quantum justum, quantum purum, quantum amorem et quantum bonam famam conciliat, si qua est virtus et si qua laus, bene actorum comes: haec omnia ac singula, ut et vestra evadant, molimini! Quin in universum quae et omnino didicistis a me, et in specie a me eodem tradita accepistis, et fando de me absente audivistis, et vidistis in me praesente: haec omnia et memineritis et velim faciatis! Atque proinde Deus, cujus natura donumque est par interna illa eademque comitem mortalibus cum salute omni externam habitura, aderit vobis.

'Utrique (8o et 9o) Commati lucem affundit ROBGRLL. in Reliqq. anglice edd. Tm. II. pp. 314-318.; et JOPHILTREUNBR. Disq. de laude xtianà: Eisenb. 1700' [WF.], de quo libro vd. inf.. 'Hi duo vss. egregie de doctrina morum et virtutis honestatisque pretio recte statuendo praecipiunt, negligentiamque ac contemtum bonorum morum graviter redarguunt, Vere ac pie de b. l. meditatus est SEIFFERT. Custrin. in libell, 1.‘[AED.]. Vdd. inf., maxime p. 486 sq.

8. (Cf. LANG. Specim. Observv. philoll. in NT. ex Luci. p 33. De intptatione vocum singular. germanâ inter MALLET. et ARNALD., vers. gallic. Mont. auctorem, disputatum est: quam in rem lg. ARNALD Defensio nova illius Versionis 145-166' [Wr.].)

Subjungit Ap.us universarum virtutum xtianarum commen

[ocr errors]

dationem; ac 'protracto longius, quam putaverat, sermone, rursus έπiλоyisel [GT. AED. Rнw.]. P. erinnert d. philipp. Xsten daran, dass ihr Glaube an Xstum, ihre Freude üb. ihn sich wirksam äussern solle durch e. anhaltendes u. rechtes Streben nach Allem, was gut ist, was auch ohne Rücksicht auf d. Offenbargen Gottes als gut u. als wahrhaft begehrgswerth anerkannt werden muss. Ds. St. ist eine von denen, welche klar beweisen, dass zu d. Pflichten des Xsten auch Das gehört, was nach d. Aussprüchen der Vernunft od. des Gewissens Pflicht für Menschen ist [FL.].

[ocr errors]

De conjungendi formulâ Tò λotóν] (Caeterum) vd. sup. ad 3, 1. Est illa - A) ad ultima transeuntis (GT., CH.777 Eccl. 12, 13); cf. ad l. 1.; B) praegressa absolventis: 1. Ex Hdb.: Wenn Ihr Eure Gedanken von ängstlichen Sorgen abgezogen habt, so gebt ihnen følgende Richtg‘! cf. paulo supra FL.; - C) superiora in unum complectentis: AED.: in universum [cff. Mrs: Nochmals fühlt sich d. Ap. zu allgemm. Ermahngen gedrungen u. knüpft nun mit 1ò honór wieder an';] - D) continuantis post digressionem': ER.. - Porro pariter atque illo loco (3, 1) additur ad praebendam attentionem mollis excitatio et vocatio: Adeλoi] Fratres! (vd. 1. I..)

[ocr errors]

'Ut harum rerum, quibus vel blanditur vel terret hic mundus, curâ vacuos vos volo, ita totis animis advigilandum est, ut virtutibus ditescatis, quae vos Deo commendent' [ER.]! 'Um den xstl. Wandel wo möglich in all' ss. erhabenen Lichtseiten deutlich zu bezeichnen, drängt er in Menge Prädicate zusammen [Mrs.]. Quarum virtutum complexus duplici Αναφορά significatur: 4) Ὅσα ἐστί] =quatumcunque (rei) exstat; - B) Ei tıç]=si quis ctt.: quarum formularum prior totum rei complexum, posterior singulas (easque omnes) complexûs partes significat neque dubitantis est sed e plurimis singula distinguentis ac monstrantis: 'wer nur, wer irgend, was nur, was irgend: wie das lat. si quis' [Pass. II, 1146. A., consentt. BRTSCHN.o pp. I, 344. II, 517. et WAHLI I, p. 364, cll. HERM. ad Soph. Phil. vs. 49. Aj. vs. 179: 'ponitur ubi poni poterat östis quisquis, jeder welcher ... cff. de et vig=ösTis sed fortiori Buттм. [p.434 ed. med. 14], MATTHI. § 614. Stallb. ad Plat. Euthyphr. p. 17. FROтSCH. Ind. ad. Xen. Hier. p. 94]. Contra utriusque, se invicem complentis, sensus eodem redit. - Quare de arbitrio formulis εἴ τις ἀρετὴ, εἴ τις ἔπαινος prius dicta in unum comprehendi statuuntur (v. c. FAGKR.io: kurz '), quae ipsa v. c. Rнw.us rectius illis continuari et a defectus crimine vindicari docet: wenn irgend Etw. noch zu der Zahl der Tugenden zu rechnen ist' ctt..

Caeterum observes velim h. 1. Evμnhoxyv venustam atque etiam Aovvdetov orationis celeritati inserviens' [AED.]! (Cf. sup. Not. 130.)

= Vera, nim. 4) Evglii, i. e.

B) dicta; C) omnia "

==

a

[ocr errors]

—Ahŋ97] (cf. sup. ad 1, 18) 'veritas evglica: ATTO, cf. inf. TREUNER.; fuco abhorrentia' [ER.], s. 'a malà fide et mendacio remota, [GT.]: 'wahrhaftig, der Wahrh, entsprechend' [MTs.]. Ita veritatis studium in dictis factisque conspicuum Ap.us commendat [AED.]: 'im johann. (v. c. Jo. 1, 14. 17. 4, 24. 8, 32. 14, 6. 16, 3. 18, 37. 38. 1 Jo. 2, 4. 3, 18) Sinne d. wahre sittl. Vortrefflichk., entgg. der Lüge, dem Characteristischen aller Immoralität' [Rнw.]: 'es schliesst hier alle Lügen, Verstellg, Falschh., Irrthum, alles Dasj. aus, was dem

-

Begriffe der Wahrh. entgg, ist [Ex Hdb. FL.]. [Consentire videtur WAHL., QUI vero nostra an, ut quae experientiae subsint', ab aliis distinguit, quae naturâ suâ vera sint.] CHRYS.: Tavra pàg ὄντως ἀληθῆ, ἡ ἀρετή· ψεῦδος δὲ ἡ κακία, ψεῦδος πάντα τὰ τοῖ κόσμου. Eodem redeunt explicationes - 1) Hm.j = quod recte habet et doctrinae xtian. convenienter: 'was recht u. d. Chth. gemäss ist': ell. Eph. 5, 9. 1 Jo. 1, 6. 2, 4. 2 Jo. 3. 4; - 2) FAGKR."; ‘Rechtschaffenh., Redlichk.‘: cil. 2 Cor. 6, 8. Horat. Epp. 1; 1, 11: Quid verum atque decens curo et rogo et omnis in hoc sum'; consent. BRTSCHN.: probum, honestum: cl!. Jo. 7, 18 [?]; 26Paral. 31, 20: ἐποίησε τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀληθές [Text. Vat. εὐθές]; Jes. 41, 2'; vdd. sqq..

l.

M

Zeuvά] (- quod vcbl. a vbo σéßeo9a notionem habet, unde propr. i. est q. veneranda: vdd., praeter II. proff. ap. Observv. Scriptt. et in Lexx., 1 Tm. 2, 2. 3, 4. 8. 11. Tit. 2, 2. 7; Grio respondet Provv. 8, 6-) = Gravia, decora atque honesta' [ER. SCHT. BRTSCHN. WAHL. h. 1. 'de factis]: - chrbar [LTH. DWT.], 'wohlanständig' [FAGKR.]; 'was an sich e. Würde hat od. gibt' [FL.], unde: ‘würdig' [RHW.], vel: ehrwürdig [MCHL., cll. Gloss: venerabilia, vel: verchrgswürdig, würdevoll; überh.: dem Anstande gemäss [Mrs.]. Ita significatur sancta quaedam gravitas' [Bz.], 'quae non solum viros, sed homines quosque probos decet, et a levitate ac petulantiâ morum abhorret [AED.], eademque 'digna his, qui res humiles atque ineptas detestantur' [ER.]: äusserlich schöne Aufführg' [HM.]; haud male etiam VULG." 'pudica'; et e sns. CALV.us: ut digne vocatione nostra ambulemus'! cujusmodi σεμνότητα τοῦ βίου Ael. (VH. 2, 13) Socratis et osuvoпoέлɛαν Рythagorae (ib. 8, 36) fuisse ait. [Cf. Diod. S.: (Αγαθοκλῆς) καὶ πρὸ τῆς στρατείας μὲν ἦν πολὺ σεμνὸς διὰ τὸ μέγεθος τῶν πλων.] Hdi. 1; 2, 6: σεμνῷ ἤθει καὶ βίῳ σώφρονι. Vd. MONTH. ad h. l..

Porro Aixαia] (vd. sup. ad 1, 7) Justa, s. th dixn consentanea [WAHL.], i. e. 'quae lex [tum divina tum humana] postulat'; unde sns. 'quod decet, offici est [BRTSCHN., cll. Col. 4, 1. Eph. 6, 1. Act. 4, 19. 2 Pt. 1, 13]. Idem reddunt AED" et JASP." ‘recta', SCHT proba'; Gr. aequiparat 1 Paral. 19, 17. Praecipuas hujus legis partes monstrat explicatio Ib. Ex Hdb.: 'Erfüllg aller Pflichten gg. andd. Menschen'; et Hм.': 'wenn m. seinem Nächsten k. Unrecht thut, sond. ihm auch erweiset, was er mit Recht fordern kann. Cf. PHAVOR.: δίκαιος· ὁ πᾶσαν ἰσότητα τοῖς ὁμοειδέσι παρέχων. (GT intptatio contrarii radicem tangit: quae longe absunt unò tis πλεονεξίας.)

sive

[ocr errors]
[ocr errors]

-Ayvá] Casta, s. 'quae remotissima sunt ab omni specic impudicitiae' [Gr., cll. hbrr. 7, 7], eaque I) sensu stricto, i. e. pudica, s. ‘libidine venered non polluta' [BRTSCHN.] (cll. 2 Cor. 11, 2. Tit. 2, 5. i Pt. 3, 2), eaque 1) cogitata [v. c. BRAUS.], s. 3) 2) vba et gestús [v. c. CALIXT.], s. facta, opp. novεía: HM.: 'In d. Heidenth. blieb d. Hurerei ungestraft; u. weil m. sie für k. Sünde hielt, so waren auch zu Phil. d. meisten Xsten diesem Laster vorher ergeben gewesen u. waren noch zu dems. geneigt. Damit sie nun alle Versuchgen zu ds. Sünde zu überwinden sich desto mehr bemühen möchten, mussten sie öfters zur Keuschh. ermahnt werden. Dah. auch Act. 15, 20 ds. Laster insonderh. musste den bekehrten Heiden verboten werden'; - it. WAHL., cll. Xen. Symp. 8, 15; II) pura quaevis (cll. sup. hbrr. ap. Gr.), vel sancta [VULG, 190)]. Unde recte CALV.: sanctimonia in

190) Ita sc. (c. ER. SCHT.) bene latine quidem neque etiam gr, aya transtu

[ocr errors]

omnibus vitae partibus'; AED.: 'candida, sincera, sceleris pura'; RHW.: '= ¿μœunta (2, 15), nullo vitio contaminata: rein, unbefleckt'; BRTSCHN.: pura a peccato, vitii expertia' (cll. Provv. 10, 9. 19, 13); MTS.: 'lauter, unvermischt, rein von Untugenden u. Lastern'; denique bene FL.: 'Reinh. der Sitten u. der Gesinng (namentl. Keuschh.)ʻ. Cff. 1 Tm. 5, 22. 1 Jo. 3, 3. 2 Cor. 7, 11. Jac. 3, 17 [cll. THL. ad h. 1.], et c. WAHL. Hdi. 1; 11, 12.

· Προςφιλῆ] ἁπλγμ.)
Ilgospiλn] (NTi άπλyμ.) = I) (quorum, ut dr., Subj. est

[ocr errors]

illa): Amorem aliis exhibentia, 7 [Gr.], Jedŋrá, 8. ‘quae benigna sunt': GT. [cf. inf.]; das Liebreiche, Wohl wollende (ap. Rнw.): liebevoll, freundlich, freundschaftl., geneigt, verbindl., wohlwollend gg. Einen: Tivi, dah. noosyikos exei Tivi: wohlwollend sein gg. E.: PASSOV. II, 790, A. Cf. Thuc. 7, 86: ἀνθ' ὧν οἵ τε Λακεδαίμονες ἦσαν αὐτῷ προςφιλεῖς; - ΙΙ) (quorum, ut dr., Obj. est gilia): Amorem sibi conciliantia, s. 'quae hominem gratiosum faciunt': Gr. (cf. sup.), Bz. STORR. (: 'gratia gestui, moribus inesse debet'), AED.. [PASS. I. I.: 'lieb, werth, angenehm, wohlgefällig, vertraut, befreundet, geliebt von E.: vivi: Hdt.1, 163: von Personen u. von Sachen.] Quem sensum reddiderunt: 'amabilia [VULG. SCHT.], liebenswürdig' [FAGKR. DWT.], 'lieblich' [LTH.]; BRTSCHN.: valde grata [it. WAHL.], s. accepta - hominibus, vel etiam Deo [vd. inf.]. It. Mrs....wohl gefällig im Verhalten gg.Gott [vd.it. inf.], wie gg. d. Menschen. Cff. Sirac. 4, (7.)8: лооç¶ik ovvαуwyn σεaуτòv ποίει ! 20, (12.) 13: ὁ σοφὸς ἐν λόγῳ ἑαυτὸν προςφιλῇ ποιήσει. Jos. Antt. 1, 18, 1: Ἰάκωβος . . τῇ μητέρι προςφιλὴς ἦν. 5; 4, 2. Polyb. 10; 5, 6. 22; 5, 7. Hdi. 5; 1, 7. Xen. Oec. 5, 10. Diod, S.: προςφιλέστατοι τῶν θεῶν Δημήτηρ καὶ Διόνυσος. Theophr. de C. P. 3: προςφιλῆ δένδρα μύβδινος καὶ ἐλαία. – Adstringit et extendit dictum CHRYS.: τοῖς πιστοῖς καὶ τῷ θεῷ, id quod ex priore parte etiam ap. Raw. est: Was Euch den Guten empfehlen kann‘ (-cll. sup. BRTSCHN. et MTs.). Ad rem cf. Mt. 5, 16.

[ocr errors]
[ocr errors]

Εύφημα] (it. NTi ἁπλγμ.: ab εὖ et φήμη [v. c. BRTSCHN.]: cll. vero inf. WAHL.) · 1) (in quibus qnμn q. dr. Obj.: PASSOV. I, 971, A: von gutem Klange'): bene dicentia aliis et de aliis, i. e. aeque vituperio parcentia ac laudis nihil detrectantia: CAMBRAR. ELSN. (p. 1147), STORR.: 'sermones, qui bene aliis precantur bonamque de iis opinionem significant'; tà άyagà tűzeta, oppos. To zaragãodai: SchÖTTG.; FL.: 'solche Reden, durch welche sich Wohlwollen gg. andd. Menschen ausspricht. Sollte d. W. e. noch weiteren Umfang haben, so könnte an solche Reden gedacht werden, durch welche sich Ehrfurcht gg. Gott ausspricht. Cf. Liban. Parentat. in Julian.: Poúlɛode oiγήσω τὰ λοιπὰ, καὶ στήσω τὸν λόγον ἐν τοῖς εὐφημοτέροις. Polyb. p. 1303: εὐφήμους λόγους ποιήσασθαι; – 1) (in quibus φήμη q. dr. Subj. 1): HESETαIVETά, i. e. bonam famam conciliantia [ER. Gr.], 'was wohl lautet [LTH.]: FAGKR. AED. HNR. JASP. SCHT. (: 'quae boni nominis“), Rнw. (: 'gute Site [?]u. guten Ruf bringend), BRTSCHN. (quae bonam existimationem efficiunt, laudi ducuntur, laudabilia),

io

[ocr errors]
[ocr errors]

6

lisse existimandus! Eodem nomine censendum Lтu.1: keusch, quod impugnarunt EMS. ZANG. DIETENBERG., defendit RAITH. (Vindicc. p. 543).

191) Cf. sis, ut ista discrimina sub Nr. 3 informet Passov. 1. 1.: vp. act.: Worte guter Vorbedeutg brauchend, still, andachtsvoll; in guten, glimpflichen Worten redend, rühmend, lobend [: 'tò evenμov negi Tivos: das üb. Einen ausgesprochene Lob': Antonin.]; dah. Beifall, guter Ruf'.

WAHL. (ell. Polyb. 31; 14, 1:... 'laudem conciliantia' [- ‘ab vqnμeir favere linguis, vel: bona vba in sacris dicere, vel: tacere; unde ɛighuɛ [s. εὔφημα φώνει !] bona vba, quaeso! Luci. DD. DD. 21, 2. Xen. Cyr. 2; 2, 12:': vd. sup., cll. it. sup. PASS. -]); it. DWT.: rühmlich '; MTs. c. LTH.: 'wohllautend, was in gutem Rufe steht, gesittet in Worten u. Werken, löblich. Cf. Rm. 14, 16. 18 (: dóxiμos vоis άvánоiç). Unde denique HEMMING. e sns.: 'Sitis studiosi bonae famae'! In multis enim inquit GT. - rebus sufficit gentium consensus, ut 1 Cor. 5, 1., contra quem disputare, ut Graeci et Stoici faciebant, impudentium est! Hebraei dicerent :-IN NON; SYMM. etiam transfert ævpquíav Ps. 126, 26. - Cf. ap. RAPH. (p. 564) e Polyb. [vd, sup. et 31; 14,1]: ɛvýýμous hóyovs ποιεῖν, qui εὔφημος λόγος 'pr. sermo bene ominatus, in sacris adhibendus, deinde omne id significat, quo animum benevolum, amicum et gratum aliis testatum facimus. Latius hoc modo patet, quam Encavos' [JASP., cll. sup. WAHL. et PASSOV.]. Neque vero sic est quod, admissà notione posteriore, c. FL. Tavtokoylar in sqq. ε us žnairos deprehendas: ad quae vba vd. inf..

[ocr errors]
[ocr errors]

[ocr errors]

=

- In gesteigerter Rede das Ganze zusammenschliessend, fährt er fort [MTs.]: (Elvis - de quâ formulâ vd. paulo sup. et ad 2,1) - Aọɛrŋ] (vcbl. P. anλyu.) Virtus, i. e. - A) dúvauis, ell. (v. lat. virtus) 1 Pt. δύναμις, 2, 9. 2 Pt. 1, 3 (ap. GT.); Diod. Sic. 5, 71; B) probitas - 1) ratione et magistratu commendata [CALIXT.]: Legalität! Cf. Bz.ae verbum nimium humile, si cum donis SpScti comparetur, adeoque ex ELSN. (p. 1184) mente homini xtiano cavendum! 2) moralis eademque rtiana (cf. 2 Pt. 1, 5): Sittlichkeit! Cff. libb. de praeceptis moralibus exponentt. (ut REINHARD', AMMON", DWT). Ejus partium vel minimarum studium commendatur. Sns.: 'Si qua res est, quae in censu virtutum apud cordatos venit' [GT. rique (cll. WAHL": "virtus, officium, factum honestum [vd. inf.]: 'e. Tugend). Cf. Cic. de Finn. BB. et MM. 3, 4: Una virtus, unum istud, quod honestum appellas, rectum, laudabile, decorum; erit enim notius quale sit pluribus notatum vocabulis idem declarantibus'! Solum sensum reddidit TELLER. (WB. s. v. Tugend): 'ist etwas Rühmliches'; quocum in aliis (vdd. inf.) et ipse Raw. de arbitrio Nomm. Substt. άgetǹ zaì énaires loco Adjectt. - (Tugendhaftes u. Lobenswerthes'; DWT.: was irgend tugendhaft u. irgend löblich'; Mrs. was in der That u. Wahrh. tugendhaft u. lobenswerth ist'; all) posita opinatur: quo cf. etj. BRTSCHN: facta bona s. honesta: cll. Sap. 8, 7: οἱ πόνοι αὐτῆς (τ. σοφίας) εἰσιν ἀρεται: 1 Pt. 2, 9 [vd. sup.]; Jes. 43, 21. 42, 12. 43, 7 [nibhn].

6

Denique - "Enαivos] (vd. sup. ad 1, 11.), Laus, quippe ‘virtutis comes' [ER.], unde (cll. sup. ad v. άoɛvý) e sns.: 'res laudabilis: 77 [GT. AED. BRTSCHN. WAHL.: 'res laude digna']: 'jede rühml. That' [FAGKR.], 'was lobenswerth ist seiner Natur nach; was Achtg u. Liebe erwerben muss u. soll' [FL.]; 'was nur löblich ist u. von allen Xsten gerühmt werden muss. E. Xst darf nicht nach grossem Lobe streben, als welches der Demuth zuwider ist; ab. er muss doch thun, was des Lobes werth ist u. nicht was schändlich ist u. von Niem. gelobt werden kann. E. Anderes ist: d. Lob verlangen; e. Anderes: es erlangen. Das Letztere ist e. natürl. Folge der Tugend. Wer so lebt, dass m. s. Frömmigk., s. Geduld, s. Gerechtigk., s. Gutthätigk, u. andd. Tugenden aus vielen Proben erkennt, der kann nicht ungelobt bleiben. So wird auch bisweilen e. Xst genöthigt, wider Verleumder s. ehrl. Namen zu vertheidigen, u, was er Löbliches gethan hat, selbst zu erzählen, indem, wenn er dieses nicht thut, die üble Meing der Menschen von ihm ihn ungeschickt macht, seinem Nächsten gute geistll. Dienste zu thun' [Hm.].

« PreviousContinue »